eerste dag: Naamsdag

Vandaag onze eerste miMakkerdag. Bij het ontbijt hebben we de vrouw van Jacques begroet, die dus Angela heet, en geen Angelica. Zij is activiteitenbegeleidster en zal ons deze week introduceren en wegwijs maken. Met Jacques zijn we nog even de sociowoningen gaan bekijken. Bewoners met een hoger niveau wonen daar, in de straat een stukje verderop. Deze mensen helpen mee in de huishouding van Magdaleneum, en de meesten vinden het erg leuk om ons als miMakker te ontmoeten. De begroetingen zijn vrolijk en warm.
Angela heeft ons meegenomen naar de ruimte van activiteitenruimte, waar we een ontmoeting en gesprek hebben gehad met Agnes, de directrice van het huis. Ze heette ons welkom, en was blij met onze aanwezigheid. Tevens kregen we een uitnodiging voor het feest van vanmiddag, waarbij de naamsdag (is een soort verjaardag in Hongarije)van een aantal bewoners werd gevierd. Ook onze flupio (miMakker Flups) vierde voor deze maand haar naamsdag mee.
Samen met Angela zijn Henk en Trudy de groepen langsgegaan om een praatje te houden met de verzorgenden over het doel van onze komst en hoe men er als verzorgende mee om kan gaan. Caren en ik zijn gaan miMakkeren.
Bij binnenkomst richtte ik me op een meisje(bleek een vrouw van 30 te zijn) die in bed zat met de hekken omhoog. Ze bood me haar ellenbogen aan, en ik die van mij natuurlijk. Met instemming van de verzorging gingen de hekken omlaag en zo kon er een heel spel ontstaan met ellenbogen, aanraken, voelen. Ritmisch tikken. Daarna handen, en het gezicht. Brede glimlachen en allerlei geluidjes deelden we met elkaar. Tot het moment van afscheid. Het hek moest vrij resoluut omhoog. Want hoe ik er ook naar toe werkte; het meisje wilde geen afscheid nemen van mij! Een dame die al jarenlang dit huis bewoont zit als een lieve moeder middenin de huiskamer al haar “kinderen” in de gaten te houden en wijst ons erop als iemand aandacht tekort krijgt! Ik waardeerde dat door wat te kietelen op haar blote voeten, met een veertje; ja dan ik ook de schoenen uit; elkaar kietelen! Daarna een verengevecht, waarbij de vrouw dik wint natuurlijk. Daarna had zij de regie! En een handpopbeertje loste een benarde situatie op, waarbij Katoe met haar vinger tussen de tenen van de vrouw vastzat.
Katoe heeft een heel “sprookje” vertelt in djabbertalk aan een meisje wat het eerst contactmoment snel afhaakte maar later een grenzeloze interesse had voor Katoe. Ze kwam helemaal omhoog uit haar passieve houding.
Afronden moest nu wel, want het was etenstijd.

Linzensoep, en chocoladebroodjes!

Caren en ik hebben geweldig gedanst met een hele groep bewoners, het feest vond plaats in de kerkzaal die voor vele activiteiten gebruikt wordt. De feestelingen die de naam hadden die gevierd werd kregen een roze shirt aan met ”vandaag is mijn naamsdag”.
Henk en Trudy hebben als mimakkers ’s middags mooie contacten gehad, waarbij het meebewegen en meeschreeuwen in frustratie een nieuwe ervaring was voor zowel de bewoonsters als de verzorgenden. Het gaf opluchting.

Ik ben blij dat ik een Barát (maatje) kan zijn in Hongarije.
Judith