laatste mimakkerdag!

De teampjes werden verdeeld; Katoe en Juut gingen samen op pad, evenals Tobi en Flups.
Als we de trap afkomen is de verleiding om aan de bel te trekken(die daar hangt voor het brandalarm) iedere keer toch weer groot…Gelukkig werden we afgeleid door enthousiaste bewoners die soms onderaan de trap ons al staan op te wachten.
Een wasrek werd een barricade op de gang, en als er met een snoepje betaald werd mocht men erdoor(nouja, kort weergegeven dan).
Ook op de gang is er ieder keer weer genoeg aanleiding tot spel, contact, sfeer maken.
Maar we kozen er al snel voor om de rust in de leefruimte op te zoeken. Katoe heeft een goede ingang gevonden bij het blinde autistische en spastische meisje.Met tikken op de box, ritmisch aanraken van haar hand en een aangepast stemgeluid kon ze toenadering vinden en ontspanning.
Ik was met gekleurde lichtjes aan de gang gegaan ,die met een elastiekje om de vinger konden, zodoende kon een meisje zelf sturen met de lichtbundel. De oudste bewoonster van Magdaleneum(72) is de vrouw waar we eerder over zeiden dat ze een soort moeder was. Ze wilde doen zoals wij en vroeg om de lichtjes. Daarna ging ze bewoners op bed vermaken. Een soort hulp miMakker, geweldig toch?

Het laatste dagdeel miMakkeren vulden we als een team in.Caren ging eerst even zonder neus mee, omdat ze nog graag wilden filmen en fotograferen.
Op een bank in de gang zat het meisje met mijn telraam. Ze was er intensief mee aan het spelen, ik haakte erop in door tegenover haar te gaan zitten en mee te rammelen, voelen en terugduwen als zij duwde. Ik mocht naast haar gaan zitten, waardoor contact insenser werd. Ze duwde tegen haar lijf met het telraam en daarna tegen het mijne. Ik reageerde door omte vallen, en deed dat herhaaldelijk, waardoor er een spel ontstond waarbij ze luid ging schreeuwen, lachen een bewegen. Enorme lol samen.

Een paar dagen geleden toen ik haar in het hekkenbed had gezien(ellebogenspel)had ik niet gedacht dat deze vorm van spel met haar mogelijk was!

In de eetzaal/keuken ontstond een spel met balrollen, waarin Tobi en ik vrij wild op tafels lagen, op stoelen klommen, en met elkaar stoeiden. Grote hilariteit ! En Flups en Katoe waren er ook, om met de meer prikkelgevoelige bewoners wat rust te bewaren, deze harmonie is typisch voor deze hele week. Elkaar aanvoelen, op elkaar inspelen en het evenwicht bewaren is belangrijk. Er zit zoveel verschil in niveau en behoefte bij de bewoners dat we erg bewust omgaan met aandacht verdelen, elkaars kwaliteiten benutten, en samen spelen.
Samen met de activiteitenbegeleidsters hebben we nog wat groepsfoto’s genomen.
Toen was het moment gekomen om aan iedereen te laten weten dat we zouden vertrekken. Dit hebben we gedaan door zingend(driestemmig afrikaans wiegenlied)
het gebouw rond te gaan en alle groepen te bezoeken, inclusief de keuken. Dit was een ontroerend moment.

Wij allemaal