aangekomen in Budapest
Blijf op de hoogte en volg voorjaars reis 2023
19 Oktober 2015 | Hongarije, Dunaalmás
Gisteravond zijn we op stap geweest. Dat is een goede traditie waarbij we met onze contactpersoon Marcel en zijn vrouw uit eten gaan in de naburige plaats Tata . Geen Hongaarsche pot maar spannende gerechten op een kaart voorzien van nummers. Angelique( Piek) heeft alle nummers keurig in een opschrijfboekje bijgehouden zodat we volgend jaar houvast hebben. Zo weten we nu dat nummer 42 met de titel “Absolutely Delicious” wel heel erg zwaar op de maag valt. Een heerlijk toetje daagde uit tot spel.. tja we kunnen soms niet anders. Na een klein afzakkertje thuis zochten we weer snel ons mandje op.
De ochtend stond in het teken van inpakken en wegwezen. Altijd wel een klus alles weer in de juiste koffers te persen. Het bellenblaassop met toebehoren moest ook nog een goede bestemming krijgen. Het plastic, we hebben heel wat PET flessen leeggedronken, werd ook naar de recyclehoek op het terrein gebracht. In het gastenboek in de hal schreven we ons bedankje en namen een boekenlegger als dank mee in de koffer.
Na een vlotte lift met een busje bereikte we via de goederenlift de derde etage van het verpleeghuis Schweitzer Albert Reformatus Szeretetotthon in Budapest. Hier stond Christina, hoofd activiteiten begeleiding, ons al op te wachten. Ondanks dat de verbouwing nog in volle gang is worden we hier toch maar wat graag ontvangen. Een warme lunch , met spinazie en worst, maakte het wel moeilijk een vliegende start te maken. Henk (Tobi) deed als opwarmoefening het tukje. Dat liep een beetje uit.
Onze entree op de tweede etage was er eentje waarbij me met zijn viertjes met rood wollen draad, neuzen en doek via de trap met een hoop gedoe, uiteindelijk de achterkant van de afdeling bereikte. Daar was net een vrouwelijke dokter een visite aan te lopen en wilde precies de vrouw die ons net in haar hart had gesloten, bereiken. Wij schermde haar met een hoop bombarie met een rode lap aan een lijntje af. De dokter bleef in haar rol , en moest om hoekjes aan en bukken om de boodschap “iets van antibioticum” aan de desbetreffende vrouw door te geven.
Liek (Angelique) deed iets te veel haar best er in te komen , incasseerde en dook vervolgens naar de rol als videomaker. Daar is nu zo enthousiast over dat er wellicht een nieuwe miMakkus film aankomt, met Piek in de hoofdrol.
Toen we weer bij de kamers aankwamen wisten we niet hoe snel we onder de douche moesten springen. De deuren van douche en toilet kunnen niet worden afgesloten. We klagen niet want zijn nu verlost van het zwavelhoudende water. Tijd voor bijkletsen en het blog. Daarna hebben we lekker een broodmaaltijd gehad…en wat de avond verder ons brengt hangt af van het weer. Morgen weer een nieuwe dag.
Bij "een paar prachtige plaatjes" worden regelmatig foto s geplaatst. Altijd leuk om even te bekijken!!
De ochtend stond in het teken van inpakken en wegwezen. Altijd wel een klus alles weer in de juiste koffers te persen. Het bellenblaassop met toebehoren moest ook nog een goede bestemming krijgen. Het plastic, we hebben heel wat PET flessen leeggedronken, werd ook naar de recyclehoek op het terrein gebracht. In het gastenboek in de hal schreven we ons bedankje en namen een boekenlegger als dank mee in de koffer.
Na een vlotte lift met een busje bereikte we via de goederenlift de derde etage van het verpleeghuis Schweitzer Albert Reformatus Szeretetotthon in Budapest. Hier stond Christina, hoofd activiteiten begeleiding, ons al op te wachten. Ondanks dat de verbouwing nog in volle gang is worden we hier toch maar wat graag ontvangen. Een warme lunch , met spinazie en worst, maakte het wel moeilijk een vliegende start te maken. Henk (Tobi) deed als opwarmoefening het tukje. Dat liep een beetje uit.
Onze entree op de tweede etage was er eentje waarbij me met zijn viertjes met rood wollen draad, neuzen en doek via de trap met een hoop gedoe, uiteindelijk de achterkant van de afdeling bereikte. Daar was net een vrouwelijke dokter een visite aan te lopen en wilde precies de vrouw die ons net in haar hart had gesloten, bereiken. Wij schermde haar met een hoop bombarie met een rode lap aan een lijntje af. De dokter bleef in haar rol , en moest om hoekjes aan en bukken om de boodschap “iets van antibioticum” aan de desbetreffende vrouw door te geven.
Liek (Angelique) deed iets te veel haar best er in te komen , incasseerde en dook vervolgens naar de rol als videomaker. Daar is nu zo enthousiast over dat er wellicht een nieuwe miMakkus film aankomt, met Piek in de hoofdrol.
Toen we weer bij de kamers aankwamen wisten we niet hoe snel we onder de douche moesten springen. De deuren van douche en toilet kunnen niet worden afgesloten. We klagen niet want zijn nu verlost van het zwavelhoudende water. Tijd voor bijkletsen en het blog. Daarna hebben we lekker een broodmaaltijd gehad…en wat de avond verder ons brengt hangt af van het weer. Morgen weer een nieuwe dag.
Bij "een paar prachtige plaatjes" worden regelmatig foto s geplaatst. Altijd leuk om even te bekijken!!
-
19 Oktober 2015 - 18:45
Djois:
Hallo mooi mensen,
Elk jaar wordt ik door jullie met twee benen weer op de grond gezet, eigenlijk ook weer een beetje op mezelf terug geworpen. Zo van: ben blij wat hier in de zorg aan respect, kundigheid, menselijkheid en warmte is.
Jullie komen bij bijzondere mensen in bijzondere omstandigheden en het versterkt elkaar.
Wat hebben we het in Nederland toch goed, en wat is het op de plek waar jullie nu zijn toch toch primitief en basaal. Die foto's vooral van de jongens, de kapsels, de gebitten, de manieren hoe ze jullie vastpakken / omarmen. Ik vind het heel wat.
Waardeer het daarom enorm dat jullie voor andere mensen dit doen, zomaar! En omdat jullie al meerdere jaren gaan, hoop ik dat de mensen die daar werken wat sprankels van jullie over nemen.
En zo niet, om wat voor reden dan ook, dan zijn jullie kleine en grote ontmoetingen al een op zichzelf staand feit.
Dankjewel, dat jullie dit weer doen!
Groetjes DJOIS
-
19 Oktober 2015 - 22:02
Sacha Van De Ven:
Hoi Piepeloi, wat een vrolijk verslag.... ik krijg er een vrolijk gevoel van.
En de foto's spreken boekdelen. Je proeft de hilariteit op de gang.....
De een op een contacten met neuzen en muizen mooi in beeld ....
En van de foto van Tobi word ik stil. Ik hoor de tonen van het muziekdoosje op de ijzeren stang en de vertraging in de afstemming.....
miMakkers want zijn jullie toch kanjers!
Een dikke kus van Sacha
-
19 Oktober 2015 - 22:10
Nel Hoogervorst:
Mooie foto's weer bij een heerlijk verslag! Even lekker dollen samen en dan toch weer terug naar zo'n prachtig individueel contact. Ben het met Sacha eens, jullie zijn kanjers! Een vrolijke groet van mij, Nel -
19 Oktober 2015 - 22:55
Bernadette:
Wat een mooie en enerverende dag weer en wat een fijn gevoel moet het zijn, na een jaar te hebben over geslagen, weer terug te zijn.
Ik wens jullie voor morgen nog zo'n fijne dag als vandaag. En voor zo meteen, welterusten. -
20 Oktober 2015 - 08:55
Judith:
gelukkig geen stieren in het huis, met die rode lap.
de foto's laten zien dat jullie gezelligheid en intense belevingen meebrengen!
-
20 Oktober 2015 - 10:22
Marleen Moonen:
Lieve Mimakkers.
Telkens sta ook ik weer van verbazing, hoe jullie met liefde en plezier dit elk jaar weer voor elkaar krijgen.
En ja wat een luxe is het hier eigenlijk, als je de foto's ziet.
De tijd is daar echt stil blijven staan, zo lijkt het in onze ogen.
Maar uit jullie verhalen, doen ze er toch wel wat aan, om deze bijzondere mensen het zo goed mogelijk naar hun zin te maken.
Het ontroert me, hoe jullie het met veel geduld en passie dit werk doen...wat ben ik trots op jullie, mijn compliment voor jullie allemaal.
Lieve groetjes van Marleen. -
20 Oktober 2015 - 19:46
Clazien:
Hallo mimakkers
Wat hebben jullie weer je best gedaan.
We hebben er bewondering voor.
Morgen een heel goede reis terug!!!!!
Groetjes Bert en Clazienuu
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
