miMakkers werken ook het weekend door
Blijf op de hoogte en volg voorjaars reis 2023
17 Oktober 2015 | Hongarije, Dunaalmás
Twee jaar terug hebben Cato en ik een bijzondere ontmoeting gehad met de Oerman (zie verslag 7 oktober 2013). Het doet ons dan ook groot genoegen om hem nu in de huiskamer op een bed te zien liggen. Ik kruip op het bed aan het voeteneinde. Al snel gaan zijn ogen half open en gaat zijn hand open . Ik zie dit als een uitnodiging en leg mijn hand in de zijne, zijn hand sluit om de mijne. Een tijd lang zitten we zo in de rust te genieten van elkaars aanwezigheid. In mijn ooghoek zie ik Cato voorbijschuiven. Zij is zo druk in haar spel dat ze een stoel over het hoofd ziet. Ze botst daar frontaal tegen op. Een man, die van af het begin al niets van ons wil weten, en ons liever ziet gaan dan komen ziet dit gebeuren en schiet in de lach. Hij schrikt van zich zelf en herstelt zich zelf snel, om maar niet te lachen om de clowns. Bij mij en de Oerman word het wat onrustig (het is ook bijna etenstijd). De Oerman krijg de drukte om hem heen duidelijk mee en laat goed van zich horen. onze handen laten elkaar los en we sluiten het bezoek af. Als Cato en ik de huiskamer verlaten hoor ik nog net één man heel blij reageren (wie zou dat toch zijn?).
Na onze lunch kom ik mijn kamer uit. Bakkie staat al in de gang en heeft druk contact met de bouwvakkers, die hier aan het verbouwen zijn. Als ze naast me staat laat ze haar sleutel bos vallen. Uit reflex gooi ik de mijne er naast en voor dat we het weten hebben we een wedstrijdje wie de langste afstand af kan leggen met zijn spullen. De bouwvakkers hebben de grootste lol en er word druk gefilmd. We sluiten af door onze brommer te starten en weg te rijden waar een (cazoe =brom fluitje)al niet goed voor is.
We besluiten naar de ouderen groep te gaan. Al voor de deur hebben we contact met de jongens. Zij willen de deur voor ons open doen maar worden terug geroepen door de verzorgers. Als ze door hebben dat er clowns voor de deur staan gaat de deur wel open. We komen binnen, al snel vinden we onze eigen weg. Ik beland op een bank tussen de tafels. Aan het hoofd van de tafel kwam af en toe een man zitten met een minder vriendelijke uitstraling. Elke keer als ik hij kwam zitten knikte ik hem toe. Toen hij wat langer bleef zitten schoof ik zijn kant op. Langzaam begon ik hem te spiegelen de man volgden al mijn bewegingen. Soms raakte onzen handen elkaar en soms onze hoofden. Opeens pakte hij me in een stevige omhelzing vast en kuste me uitgebreid op de wang . Ik kuste op zijn wang weer terug. Daar zaten we weer naast elkaar maar nu met de wetenschap dat uitstraling lang niet altijd alles zegt.
Na onze lunch kom ik mijn kamer uit. Bakkie staat al in de gang en heeft druk contact met de bouwvakkers, die hier aan het verbouwen zijn. Als ze naast me staat laat ze haar sleutel bos vallen. Uit reflex gooi ik de mijne er naast en voor dat we het weten hebben we een wedstrijdje wie de langste afstand af kan leggen met zijn spullen. De bouwvakkers hebben de grootste lol en er word druk gefilmd. We sluiten af door onze brommer te starten en weg te rijden waar een (cazoe =brom fluitje)al niet goed voor is.
We besluiten naar de ouderen groep te gaan. Al voor de deur hebben we contact met de jongens. Zij willen de deur voor ons open doen maar worden terug geroepen door de verzorgers. Als ze door hebben dat er clowns voor de deur staan gaat de deur wel open. We komen binnen, al snel vinden we onze eigen weg. Ik beland op een bank tussen de tafels. Aan het hoofd van de tafel kwam af en toe een man zitten met een minder vriendelijke uitstraling. Elke keer als ik hij kwam zitten knikte ik hem toe. Toen hij wat langer bleef zitten schoof ik zijn kant op. Langzaam begon ik hem te spiegelen de man volgden al mijn bewegingen. Soms raakte onzen handen elkaar en soms onze hoofden. Opeens pakte hij me in een stevige omhelzing vast en kuste me uitgebreid op de wang . Ik kuste op zijn wang weer terug. Daar zaten we weer naast elkaar maar nu met de wetenschap dat uitstraling lang niet altijd alles zegt.
-
17 Oktober 2015 - 21:30
Nel Hoogervorst:
Het blijft bijzonder om jullie verhalen te lezen. Ik geniet van een afstand mee op deze manier. En kijk al weer uit naar de dsg van morgen! Een vrolijke groet van mij, Nel -
17 Oktober 2015 - 21:51
Clazien:
Dit is toch echt genieten!!!
Zowel voor jullie als de bewoners.
Prachtig werk doen jullie.
Nog veel werk plezier,het is mooi om het te volgen.
Groetjes Clazien en bert -
17 Oktober 2015 - 22:32
Tonnie Van Den Bos :
Wat een mooie ontmoetingen en wederom prachtig omschreven! Xxx -
18 Oktober 2015 - 10:07
Bernadette:
Ja voor clowns gaan vele deuren open en wat dan volgt is vaak hartverwarmend. Mooi om herinneringen aan twee jaar geleden terug te halen. En Cato kijk jij wel uit?
Fijne zondag. -
18 Oktober 2015 - 11:25
Judith:
ik zie dat de veestapel uitgebreid wordt met een varken? En Henk, wat ben je aan het doen met die ene schoen?
Cato, het is en blijft toch vreemd dat stoelen niet opzij springen als ze jou zien aankomen...
En nu even serieus, want ik krijg ook een brok in mijn keel als ik leez hoeveel moois jullie weer brengen daar.
Knuffel voor jullie, de jongens, en de dieren xxx
-
18 Oktober 2015 - 14:36
Jos :
Hallo miMakkers,
Indrukwekkend, bijzonder en hartverwarmend zijn de verhalen die ik op afstand ook een beetje mee mag maken. Veel succes met jullie verdere avonturen. RESPECT!!!!!!!!!!!!!!!
Jos (Tieske) Wijdeven. -
19 Oktober 2015 - 17:01
Marleen Moonen.:
Wat een pracht verhaal weer, en wat een leuke welkom comité.
Ik heb echt steeds meer bewondering voor jullie hoor.
Om trots op te zijn.
Groetjes uit Almere.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
