Pirosorr

Vandaag al weer de laatste dag dat we als miMakkers te gast zijn in Magdaleneum.
In de ochtend was het nog voor het ontbijt al feest, in verband met Pinksteren was er weer een dienst in de kerkzaal. Alle meiden van de sociowoningen waren hierheen gekomen voor de dienst en hadden duidelijk zin om uitgebreid te knuffelen. We hoefden onze armen maar te openen en er kropen twee meiden tegen je aan. Uitgebreid geknuffeld en ze gecomplimenteerd met hun mooie kleding en ingevlochten haar. We hadden daar wel een uur knuffels kunnen blijven uitdelen, maar " gelukkig" begon de dienst en konden we ons weer in ons clownspak gaan hijsen.
We zijn gezamenlijk naar de eerste gang gegaan waar de meeste bewoners een iets hoger niveau hebben. Juut en Puck vonden al gauw aansluiting bij de meiden in de gang en Flups en Tobi vertrokken samen naar de " gymzaal" .
Tobi heeft vandaag weer eens gemerkt hoe je toch beetje bij beetje een steviger basis legt voor contact, waardoor je niet telkens weer van onder af aan hoeft op te bouwen. Een bewoner die in het begin van de week erg afwachtend was en alles van een afstandje bekeek is nu zelfs bijna meteen bij Tobi op schoot gekropen. Terwijl weer een andere bewoner een stap verder durfde te gaan door in plaats van alleen te glimlachen nu ook de uitnodiging van zijn uitgestrekte hand aan durfde te nemen.

Juut en ik raakten op de gang al gauw in een enorm web verstrikt. We kregen een half opgerold bolletje wol aangeboden, wat helemaal in de knoop zat. We hebben slierten uitgedeeld aan de bewoners, maar in alle goede bedoelingen kwamen we alleen maar verder in de knoop. Wel kregen we letterlijk iedereen aan elkaar verbonden. Puck kon hier mooi op doorgaan, waardoor er uiteindelijk een harmonieuze Hongaarse Josti- band ontstond! We hadden twee dames die het ritme aangaven met een instrumentje, twee dames die een (ietwat experimenteel) ritme klapten en zelfs een koor. Op een bepaald moment keek Puck rond en zag eigenlijk de hele gang mee doen, een spastisch meisje naast haar deed met haar hele lijf mee en twee banken verderop zat zelfs nog iemand mee te zingen.
Toen Puck een papier met Hongaarse tekst in haar handen kreeg en dat voor ging dragen en zingen alsof het een carnavalslied was kwam zelfs de verzorgende kijken naar dit spektakel. Het klonk wel bekend , maar toch ook heel vreemd....

Intussen had Juut haar naamgenoot, Juditka onmoet. Ze zat ineengedoken met de knien omhooggetrokken op een stoel, afgesloten van het rumoer. Van spanning maakte ze "prtprt" - geluidjes met haar mond. Juut imiteerde dat en verbaasd keek Juditka op. Met een glimlach ontblootte ze haar been en bood het aan. Er mocht over geaaid worden! en dat is heel wat voor iemand die zwaar autistisch is! Daarna heeft ze lachend gekeken naar Juut, die zingend en dansend met een rode voile door de ruimte bewoog.

De middag stond in het teken van afscheid nemen. Er zijn heel veel rode neuzen (pirosorr) uitgedeeld deze week en die doken vanmiddag allemaal weer op. Flups en Puck hebben met verbazing gekeken naar een bewoner die een rode neus kreeg. Puck rolde deze over de vloer naar haar toe, ze wilde hem meteen op en zodra de neus goed zat spurtte ze er vandoor. Puck is er achteraan gelopen en zag haar om de hoek zichzelf uitgebreid in de spiegel bekijken. Via de spiegel lukte het haar ook om wat langer oogcontact te maken.

Aan het eind van de middag zijn we met z' n vieren alle groepen langs gegaan om dag te zeggen. Een dikke knuffel en compliment deed de verzorgenden goed. We werden uitgebreid uitgezwaaid en sommige bewoners kwamen achter ons aan om toch nog een laatste knuffel te halen.