Pirosorr
Door: Annemarie
Blijf op de hoogte en volg voorjaars reis 2023
16 Mei 2016 | Hongarije, Nyíregyháza
Vandaag al weer de laatste dag dat we als miMakkers te gast zijn in Magdaleneum.
In de ochtend was het nog voor het ontbijt al feest, in verband met Pinksteren was er weer een dienst in de kerkzaal. Alle meiden van de sociowoningen waren hierheen gekomen voor de dienst en hadden duidelijk zin om uitgebreid te knuffelen. We hoefden onze armen maar te openen en er kropen twee meiden tegen je aan. Uitgebreid geknuffeld en ze gecomplimenteerd met hun mooie kleding en ingevlochten haar. We hadden daar wel een uur knuffels kunnen blijven uitdelen, maar " gelukkig" begon de dienst en konden we ons weer in ons clownspak gaan hijsen.
We zijn gezamenlijk naar de eerste gang gegaan waar de meeste bewoners een iets hoger niveau hebben. Juut en Puck vonden al gauw aansluiting bij de meiden in de gang en Flups en Tobi vertrokken samen naar de " gymzaal" .
Tobi heeft vandaag weer eens gemerkt hoe je toch beetje bij beetje een steviger basis legt voor contact, waardoor je niet telkens weer van onder af aan hoeft op te bouwen. Een bewoner die in het begin van de week erg afwachtend was en alles van een afstandje bekeek is nu zelfs bijna meteen bij Tobi op schoot gekropen. Terwijl weer een andere bewoner een stap verder durfde te gaan door in plaats van alleen te glimlachen nu ook de uitnodiging van zijn uitgestrekte hand aan durfde te nemen.
Juut en ik raakten op de gang al gauw in een enorm web verstrikt. We kregen een half opgerold bolletje wol aangeboden, wat helemaal in de knoop zat. We hebben slierten uitgedeeld aan de bewoners, maar in alle goede bedoelingen kwamen we alleen maar verder in de knoop. Wel kregen we letterlijk iedereen aan elkaar verbonden. Puck kon hier mooi op doorgaan, waardoor er uiteindelijk een harmonieuze Hongaarse Josti- band ontstond! We hadden twee dames die het ritme aangaven met een instrumentje, twee dames die een (ietwat experimenteel) ritme klapten en zelfs een koor. Op een bepaald moment keek Puck rond en zag eigenlijk de hele gang mee doen, een spastisch meisje naast haar deed met haar hele lijf mee en twee banken verderop zat zelfs nog iemand mee te zingen.
Toen Puck een papier met Hongaarse tekst in haar handen kreeg en dat voor ging dragen en zingen alsof het een carnavalslied was kwam zelfs de verzorgende kijken naar dit spektakel. Het klonk wel bekend , maar toch ook heel vreemd....
Intussen had Juut haar naamgenoot, Juditka onmoet. Ze zat ineengedoken met de knien omhooggetrokken op een stoel, afgesloten van het rumoer. Van spanning maakte ze "prtprt" - geluidjes met haar mond. Juut imiteerde dat en verbaasd keek Juditka op. Met een glimlach ontblootte ze haar been en bood het aan. Er mocht over geaaid worden! en dat is heel wat voor iemand die zwaar autistisch is! Daarna heeft ze lachend gekeken naar Juut, die zingend en dansend met een rode voile door de ruimte bewoog.
De middag stond in het teken van afscheid nemen. Er zijn heel veel rode neuzen (pirosorr) uitgedeeld deze week en die doken vanmiddag allemaal weer op. Flups en Puck hebben met verbazing gekeken naar een bewoner die een rode neus kreeg. Puck rolde deze over de vloer naar haar toe, ze wilde hem meteen op en zodra de neus goed zat spurtte ze er vandoor. Puck is er achteraan gelopen en zag haar om de hoek zichzelf uitgebreid in de spiegel bekijken. Via de spiegel lukte het haar ook om wat langer oogcontact te maken.
Aan het eind van de middag zijn we met z' n vieren alle groepen langs gegaan om dag te zeggen. Een dikke knuffel en compliment deed de verzorgenden goed. We werden uitgebreid uitgezwaaid en sommige bewoners kwamen achter ons aan om toch nog een laatste knuffel te halen.
In de ochtend was het nog voor het ontbijt al feest, in verband met Pinksteren was er weer een dienst in de kerkzaal. Alle meiden van de sociowoningen waren hierheen gekomen voor de dienst en hadden duidelijk zin om uitgebreid te knuffelen. We hoefden onze armen maar te openen en er kropen twee meiden tegen je aan. Uitgebreid geknuffeld en ze gecomplimenteerd met hun mooie kleding en ingevlochten haar. We hadden daar wel een uur knuffels kunnen blijven uitdelen, maar " gelukkig" begon de dienst en konden we ons weer in ons clownspak gaan hijsen.
We zijn gezamenlijk naar de eerste gang gegaan waar de meeste bewoners een iets hoger niveau hebben. Juut en Puck vonden al gauw aansluiting bij de meiden in de gang en Flups en Tobi vertrokken samen naar de " gymzaal" .
Tobi heeft vandaag weer eens gemerkt hoe je toch beetje bij beetje een steviger basis legt voor contact, waardoor je niet telkens weer van onder af aan hoeft op te bouwen. Een bewoner die in het begin van de week erg afwachtend was en alles van een afstandje bekeek is nu zelfs bijna meteen bij Tobi op schoot gekropen. Terwijl weer een andere bewoner een stap verder durfde te gaan door in plaats van alleen te glimlachen nu ook de uitnodiging van zijn uitgestrekte hand aan durfde te nemen.
Juut en ik raakten op de gang al gauw in een enorm web verstrikt. We kregen een half opgerold bolletje wol aangeboden, wat helemaal in de knoop zat. We hebben slierten uitgedeeld aan de bewoners, maar in alle goede bedoelingen kwamen we alleen maar verder in de knoop. Wel kregen we letterlijk iedereen aan elkaar verbonden. Puck kon hier mooi op doorgaan, waardoor er uiteindelijk een harmonieuze Hongaarse Josti- band ontstond! We hadden twee dames die het ritme aangaven met een instrumentje, twee dames die een (ietwat experimenteel) ritme klapten en zelfs een koor. Op een bepaald moment keek Puck rond en zag eigenlijk de hele gang mee doen, een spastisch meisje naast haar deed met haar hele lijf mee en twee banken verderop zat zelfs nog iemand mee te zingen.
Toen Puck een papier met Hongaarse tekst in haar handen kreeg en dat voor ging dragen en zingen alsof het een carnavalslied was kwam zelfs de verzorgende kijken naar dit spektakel. Het klonk wel bekend , maar toch ook heel vreemd....
Intussen had Juut haar naamgenoot, Juditka onmoet. Ze zat ineengedoken met de knien omhooggetrokken op een stoel, afgesloten van het rumoer. Van spanning maakte ze "prtprt" - geluidjes met haar mond. Juut imiteerde dat en verbaasd keek Juditka op. Met een glimlach ontblootte ze haar been en bood het aan. Er mocht over geaaid worden! en dat is heel wat voor iemand die zwaar autistisch is! Daarna heeft ze lachend gekeken naar Juut, die zingend en dansend met een rode voile door de ruimte bewoog.
De middag stond in het teken van afscheid nemen. Er zijn heel veel rode neuzen (pirosorr) uitgedeeld deze week en die doken vanmiddag allemaal weer op. Flups en Puck hebben met verbazing gekeken naar een bewoner die een rode neus kreeg. Puck rolde deze over de vloer naar haar toe, ze wilde hem meteen op en zodra de neus goed zat spurtte ze er vandoor. Puck is er achteraan gelopen en zag haar om de hoek zichzelf uitgebreid in de spiegel bekijken. Via de spiegel lukte het haar ook om wat langer oogcontact te maken.
Aan het eind van de middag zijn we met z' n vieren alle groepen langs gegaan om dag te zeggen. Een dikke knuffel en compliment deed de verzorgenden goed. We werden uitgebreid uitgezwaaid en sommige bewoners kwamen achter ons aan om toch nog een laatste knuffel te halen.
-
16 Mei 2016 - 19:14
Nel :
Lieve Juut, Puck, Flups en Tobi, weer ontzettend genoten van jullie hartverwarmende verslagen. Bedankt voo het delen. Een hele goede reis naar huis en tot ziens. Een vrolijke groet van mij. -
16 Mei 2016 - 19:24
Erica Van Dulmen:
Mooi om te lezen, bedankt dat ik op deze manier een kijkje in jullie werk van Barat krijg. -
16 Mei 2016 - 19:35
Myra:
Wat een contactvol feest, even lekker chillen samen en morgen weer op naar de Hollandsche douche!!! Toppertjes -
17 Mei 2016 - 09:02
Ria Kandelaars:
Wat heb ik van jullie verhalen genoten de afgelopen dagen!
Ik kan me zo goed voorstellen hoe bijzonder deze ervaring voor jullie moet zijn... maar ook voor de meiden waar jullie op bezoek zijn geweest!
Dank dat jullie ons op deze manier hebben laten mee kijken en mee genieten! -
17 Mei 2016 - 10:08
Rivka:
Hi clownsjuwelen,
Door omstandigheden reageer ik wat laat, maar wel heel erg onder de indruk van al de wondertjes die daar door jullieaanwezigheid zijn ontstaan. Wat prachtig en mooi om te mogen doen en wat een cadeau om daar een heel klein stukje in mee te mogen liften middels jullie verslagen.
Dank daarvoor.
grtjs Rivka -
18 Mei 2016 - 08:59
José Bruers:
Wouw, wat een mooie verhalen en geweldige ervaringen van jullie.
Bedankt voor het delen daarvan.
Ik hoop dat jullie allemaal weer veilig thuis zijn en tot rust kunnen komen, want het zal wel veel energie gekost hebben (en natuurlijk ook opgeleverd).
Maar wat fijn om jullie mooie verhalen te mogen lezen.
Bedankt daarvoor. -
19 Mei 2016 - 16:01
Marleen Moonen:
Lieve en beste Mimakkers.
Wat gaat het toch wel snel voorbij.
en zoals altijd heb ik weer genoten van jullie verhalen, jullie inzet en de energie, die jullie toch maar weer hebben volbracht.
Hopelijk kunnen de bewoners weer een tijdje op teren, (als ik het even zo mag uitdrukken).
Zo wil ik jullie weer van harte bedanken, dat ik jullie op deze manier mag en kan volgen.
Het was weer hartverwarmend.
Ik wens jullie een fijne en een goede terug reis naar Holland.
Als jullie al dan niet thuis zijn, want ik ben een beetje laat met het reageren.
Liefs en groetjes van,
Marleen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
