Handreiking

Vandaag is het zondag, dat betekent dat er een dienst gehouden wordt in de kerkzaal van het tehuis en tevens dat er mogelijk wat bezoek komt voor de bewoners.

De sfeer was rumoerig, er gebeurde van alles maar het gaat nou eenmaal zoals het gaat. Puck en ik kregen een heel papieren formulier te eten van een bewoonster en telkens wanneer we gretig een hap namen gilde ze het uit van de lach. Daarna ging Puck al gauw op ooghoogte zittenbij een rijtje meiden in rolstoelen. Ze heeft er veel kunnen doen met voelen en geluid. Een van de meisjes was blind en kreeg van Puck een bellenring aangeboden. Ze bevoelde eerst de hele ring en ontdekte al gauw dat deze geluid kon maken. Eerst voorzichtig en gaandeweg steeds overtuigender zorgde zij voor het ritme en Puck voor de klanken. Sommige klanken vond ze erg grappig, dus die werden lekker veel herhaald. Genieten!

Ik zag een moeder met een blinde dochter . De moeder keek me vragend aan. Met aandacht probeerde ik contact met het meisje te krijgen. Een brede glimlach brak door op haar gezicht toen ik voor haar zong en de trillingen liet voelen. Moeder werd erdoor geraakt en geemotioneerd vroeg ze of een verzorgende een foto van haar lachende dochter wilde maken. Ik nodigde moeder uit om mee te zingen, en haar dochter de trillingen te laten voelen. Ze moest hiervoor duidelijk iets overwinnen, maar toen ze zag dat ze op die manier ook een mooi contact had gemaakt was ze zo blij. Ze zoende haar dochter en bedankte mij....

Inmiddels was Flups in een kamer waar een vrouw woont die op bed is vastgebonden. Ze reageert heel heftig als ze teveel prikkels krijgt, ze springt heen en weer en gilt erbij.Flups neemt hele kleine stapjes in het opbouwen van het contact met haar. Ineens springt ze," als en duveltje uit een doosje" bij Flups in de armen. Flups moet heel haar kracht gebruiken om haar op te vangen. Dan gebruikt ze een geur waardoor de vrouw zichtbaar tot rust komt en er een een heel open contact mogelijk is.

Wat ik hier beschrijf zijn enkele momenten van een ochtend waarin nog zoveel meer gebeurt... de vele keren dat we in ons hart geraakt worden wanneer we de bewoners ontmoeten motiveren ons meer en meer om door te gaan met dit werk!

We nemen een half dagje rust, het is tenslotte zondag. ' s Middags hebben we een uitstapje gemaakt met Jacques, onze contactpersoon. Eerst hebben we bij hem thuis koffie gedronken waar we zijn vrouw Angela weer hebben gezien (haar kennen we nog van eerdere bezoeken) en hun zonen Martin en Rubin.Daarna zijn we samen met Jacques en Martin naar de vulkaan in Tokaj gegaan. Een berg die begroeid is met druivenranken. Daar hoort natuurlijk ook wijnproeven bij in een donkere wijnkelder. Hartstikke leuk, ondanks het regenachtige weer.