Gezien,Gehoord,Begrepen.

De ochtend begon een beetje onwennig waar we een paar dagen met Marcel en Peter aan de ontbijttafel zaten, zaten we nu nog met zijn viertjes. Marcel en Peter zijn namelijk vanmorgen vroeg weer naar huis vertrokken. Gisterenavond hebben we afscheid genomen van elkaar. Na vijf dagen intensief contact was het even slikken maar we weten dat we elkaar wel weer gaan zien. Tijdens het omkleden kruipt iedereen weer in zijn/haar alter ego. op de gang warmen we centraal op, al zingend stemen we op elkaar af en gaan zo naar beneden. Juut en Flups gaan naar een groep waar veel gedrags problemen zijn. Altijd weer een beetje een spannend bezoek, maar o zo de moeite waard. Flups heeft een waardevol contact met een bewoonster die altijd aan het werk is, in de groep. Nu in een kostbaar moment van rust, sluit ze vriendschap met Flups. Juut werkt met een vrouw waar de start wat moeizaam gaat. Eerst moet ze nog vanalles, want er moet gegeten gaan worden en ja dan moet je aan tafel, clown of geen clown. Eenmaal aan tafel probeert Juut het opnieuw en al snel vind ze een ingang door lekker door haar haren te woelen. . eerst is dit spannend... maar al snel word dit ook heel fijn gevonden.
Ik werk samen met Puck, eerst even samen in een groep en later op de gang. Ik beland tussen een aantal rolstoelen in, die keurig aan de zijkant zijn opgesteld. Iedereen die langs loopt komt even een hand, praatje of een knuffel halen. In de momenten dat er niemand op me af komt, heb ik tijd om aandacht te geven aan dames die naast me zitten.Rechts zit iemand die op gaat in haar spel met een stuk krakend plastic. Ik probeer het te vervangen voor iets anders maar er zit niets in mijn tas wat zo fijn kraakt als het stuk plastic wat ze al heeft... Wel krijg ik regelmatig een hartverwarmende glimlach waar mijn hart van smelt...
Links zit een dame die spastisch is, wat het bewegen niet makelijk maakt, ik zet oogjes op mijn vinger en opeens verandert mijn hand in een ontdeugend beestje. Zij benadert voor zichtig mijn hand en probeert met haar vinger de mijne te raken. Opeens krijg ik een idee en zet op haar vinger ook oogjes. En zo zijn er op eens twee beestje langzaam besnuffelen ze elkaar en worden er kusjes uit gewisseld. De lol is groot en we vermaken ons prima. Er zijn inmiddels allerlei meiden om ons heen gaan zitten en kijken geboeid toe. Opeens is er beweging in de gang. Er worden rolstoelen naar de groepen gereden en iedereen die loopt verdwijnen ook in de groepen, de deuren gaan dicht . En opeens zit je in een stille gang. waar eerst nog veel rumoer was, is het nu stil.... tja, nogmaals alles voor een maaltijd.
In de middag gaan Juut en ik nog de afdeling op. De rest blijft lekker boven, even in de rust want je moet hier goed op jezelf passen. Want de indrukken zijn vaak niet mis! Juut en ik nemen de tijd om contact te maken met de meiden, die op bed ligen, mooi om te ervaren is dat de zuster in alle rust door gaat met haar eigen werk en als ze iets moet doen met de meiden waar we mee aan het werk zijn, eerst toestemming aan ons vraagt. Zij ziet de waarde van de miMakker en de reactie van de bewoner. en dat doet ons goed.