toen en nu
Blijf op de hoogte en volg voorjaars reis 2023
07 Oktober 2013 | Hongarije, Dunaalmás
2008 We zagen de directrice zij ons niet, ook het personeel leek het moeilijk te vinden ons te groeten. Ongelooflijk wat kan er in vijf jaar (jaja jubileum) veel veranderen. Vandaag loopt de directrice door het huis met een aantal gasten, ze groet ons vriendelijk en kijkt ons aan. Wij hebben als miMakkers sterk de indruk, dat ze ons werk niet zonder enige trots uitlegt. Ze kijkt vrolijk en reageert ook blij naar de jongens, ze glundert zelfs een beetje. Ook de meeste verzorgers groeten ons, maken foto’s en kijken naar ons werk. Soms komt er zelfs een vraag of een opmerking die we van beide kanten met handen en voeten beantwoorden. Wat dan ook heel grappig is om te zien, is dat vijf jaar terug ze is ons liever zagen gaan dan komen, leek het wel. Nu hebben we vandaag met pijn in het hart afscheid genomen. Een gemeende hand van een personeelslid spreekt boekdelen, woorden zijn niet nodig, sija tot volgend jaar.
Maar voor het afscheid nemen, zijn we vanochtend gewoon weer aan het werk gegaan. We hebben twee groepen bezocht. Tobi gaat samen met Bakkie naar de MCG-groep. Cato, Knuf en Teuntje bezoeken de kindergroep. Beide groepen hebben we voor de 2e keer bezocht omdat in onze ogen deze afdelingen het meest behoefte hebben aan bezoek.
Bakkie en Tobi komen binnen. Bakkie slaat al snel af een slaapzaal in waar een aantal jongens permanent op bed ligt. Tobi belandt in de huiskamer , waar een man zit die hem al vijf jaar lang bezig houdt
‘s Ochtend is deze man altijd in de waskelder te vinden en ‘s middags schommelt hij de hele middag buiten in zijn eentje in het speel bos. Op beide plekken is het nooit gelukt om contact te maken met deze man. Tobi heeft hem vaak gezien en oh wat wilde hij graag dichtbij komen, maar de muur die om hem heen en tussen hen stond in was te groot en te dik. Nu ontmoet Tobi deze man in de huiskamer van de MSG-groep . Hij ligt met zijn hoofd op zijn armen op de tafel. Tobi schuift naast hem en begroet hem en de mannen die ook aan deze tafel zitten. Er ontstaat wat spel. Nadat er wat tijd verstreken is verlegt Tobi zijn aandacht naar hem. Zijn voeten gaan in een bepaald ritme op en neer, Tobi doet met zijn voet hetzelfde. Ze mompelen wat samen en voor elkaar. Verder gebeurt er niet veel. Aanraken is streng verboden. elke keer als ik vaart wil halen stuit ik op een muur. Als hij Tobi afwijst, dan misschien de hand poes die altijd samen met Tobi meegaat. De poes klimt op tafel en wordt uitbundig begroet door de andere mannen. Nadat de nieuwigheid van de poes af is, komt de kat langzaam op de armen van de man af, die nog steeds met zijn hooft op tafel ligt . De poes wint langzaam terrein en kruipt tegen de arm van de man. Na een paar minuutjes komt de man overeind trekt zijn trui uit en geeft die aan Tobi. De poes is uit het oog verloren. Tobi pakt de trui aan, de man zakt weer met zijn hoofd op tafel. Tobi is verbaasd voor de eer dat hij als kapstok mag dienen. Zou dit ook bij waardevol contact horen? Hij vindt van wel en met een tevreden gevoel eindigt het contact. Een rijtje rolstoel jongens staat al op wacht en zo vervliegt de ochtend.
Na de lunch zijn we uitgenodigd om bij de kerkdienst te zijn. Als we er heen lopen zijn we niet de enige die gaan, want ongeveer 50 tot 60 jongens gaan ook naar de dienst. De keyboard klinkt hard en schel, het zingen van de jongens is niet helemaal zuiver. Maar oh wat is het allemaal ontzettend gemeend. We horen op verschillende momenten de woorden bohoc en Hollandia. De jongens kijken dan achter om en zwaaien naar ons. Wat is het goed om dit te delen met elkaar. Na de dienst kleden we ons snel om voor een allerlaatste afscheidsrondje in bliksemvaart over alle afdelingen. Zwaai zwaai, bye bye, sija sija. Na een uurtje staan we weer op onze kamers.
De schmink spullen verdwijnen in de koffers, gevolgd door de clownspakken. Op naar het volgende adres morgen in Boedapest. Nu even rust.
Maar voor het afscheid nemen, zijn we vanochtend gewoon weer aan het werk gegaan. We hebben twee groepen bezocht. Tobi gaat samen met Bakkie naar de MCG-groep. Cato, Knuf en Teuntje bezoeken de kindergroep. Beide groepen hebben we voor de 2e keer bezocht omdat in onze ogen deze afdelingen het meest behoefte hebben aan bezoek.
Bakkie en Tobi komen binnen. Bakkie slaat al snel af een slaapzaal in waar een aantal jongens permanent op bed ligt. Tobi belandt in de huiskamer , waar een man zit die hem al vijf jaar lang bezig houdt
‘s Ochtend is deze man altijd in de waskelder te vinden en ‘s middags schommelt hij de hele middag buiten in zijn eentje in het speel bos. Op beide plekken is het nooit gelukt om contact te maken met deze man. Tobi heeft hem vaak gezien en oh wat wilde hij graag dichtbij komen, maar de muur die om hem heen en tussen hen stond in was te groot en te dik. Nu ontmoet Tobi deze man in de huiskamer van de MSG-groep . Hij ligt met zijn hoofd op zijn armen op de tafel. Tobi schuift naast hem en begroet hem en de mannen die ook aan deze tafel zitten. Er ontstaat wat spel. Nadat er wat tijd verstreken is verlegt Tobi zijn aandacht naar hem. Zijn voeten gaan in een bepaald ritme op en neer, Tobi doet met zijn voet hetzelfde. Ze mompelen wat samen en voor elkaar. Verder gebeurt er niet veel. Aanraken is streng verboden. elke keer als ik vaart wil halen stuit ik op een muur. Als hij Tobi afwijst, dan misschien de hand poes die altijd samen met Tobi meegaat. De poes klimt op tafel en wordt uitbundig begroet door de andere mannen. Nadat de nieuwigheid van de poes af is, komt de kat langzaam op de armen van de man af, die nog steeds met zijn hooft op tafel ligt . De poes wint langzaam terrein en kruipt tegen de arm van de man. Na een paar minuutjes komt de man overeind trekt zijn trui uit en geeft die aan Tobi. De poes is uit het oog verloren. Tobi pakt de trui aan, de man zakt weer met zijn hoofd op tafel. Tobi is verbaasd voor de eer dat hij als kapstok mag dienen. Zou dit ook bij waardevol contact horen? Hij vindt van wel en met een tevreden gevoel eindigt het contact. Een rijtje rolstoel jongens staat al op wacht en zo vervliegt de ochtend.
Na de lunch zijn we uitgenodigd om bij de kerkdienst te zijn. Als we er heen lopen zijn we niet de enige die gaan, want ongeveer 50 tot 60 jongens gaan ook naar de dienst. De keyboard klinkt hard en schel, het zingen van de jongens is niet helemaal zuiver. Maar oh wat is het allemaal ontzettend gemeend. We horen op verschillende momenten de woorden bohoc en Hollandia. De jongens kijken dan achter om en zwaaien naar ons. Wat is het goed om dit te delen met elkaar. Na de dienst kleden we ons snel om voor een allerlaatste afscheidsrondje in bliksemvaart over alle afdelingen. Zwaai zwaai, bye bye, sija sija. Na een uurtje staan we weer op onze kamers.
De schmink spullen verdwijnen in de koffers, gevolgd door de clownspakken. Op naar het volgende adres morgen in Boedapest. Nu even rust.
-
07 Oktober 2013 - 14:05
Liesbeth Naayen / MiMakkus:
Mooi lieve Baratmensen! Kippevelmomentje! Veel speelplezier en mooie contacten in Budapest toegewenst en een goede terugreis!! -
07 Oktober 2013 - 21:11
Trudy (Flups):
Lieve Allemaal,
Zo te lezen is er weer veel gebeurd, in Dunaalmas .....En al die mooie, ontroerende, moeilijke, vrolijke momenten zorgen elk jaar weer voor (h)erkenning, verwondering, plezier en contact van hart tot hart !
Zowel in Nederland als in Hongarije mogen zo steeds meer mensen uit onze doelgroepen dit ervaren, en dan zie ik toch weer even het gezicht voor me van Roos en Marieke die zich na 80 km wandelen over de eindstreep sleepten, Piek die zoete broodjes bakt, Liek die haar handen nog in de breistand heeft staan. Tobi die vanuit zijn achterban financieel gesteund wordt, zodat hij zelfs 2 x per jaar dit project kan aansturen, en dat allemaal omdat ze dit fantastische project zo belangrijk vinden, het sponsorgeld bijeen brengen en ook een beetje zodat wij mee kunnen voelen door de verhalen en foto's dat het werkt....
Dikke knuf, en veel plezier in Budapest, -
07 Oktober 2013 - 23:35
Sacha:
Vijf jaar op rij, chapeau, Tobi.
Maar natuurlijk ook voor Bakkie, Cato, Knuf en Teuntje en de miMakkers die de afgelopen jaren meegegaan zijn, zet ik mijn hoed af.
CHAPEAU !
Heerlijk om ook dit verslag weer te lezen.
Jullie presteren het de bewoners in de huizen te raken, maar ook wij als achterban worden geraakt.
De foto's spreken boekdelen.
chapeau chapeu chapa !!
Chacha
-
08 Oktober 2013 - 21:34
Elly JaDoe:
hoi allemaal,
sorry, even voor mimakkus een aantal dagen weg geweest..zonder internet..dus kon ik jullie niet volgen.
nu even lekker bijgelezen.
joepie....is het echt pas 5 jaar geleden dat we dit begonnen zijn?
super....!
zou een verplicht onderdeel van de opleiding kunnen worden....haha...goed voor het groepsgevoel.
mag ik alvast bestellen?....een massage in het badhuis.
ik geniet met jullie mee....top!
kus Elly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
