Barát dag 4 Zaterdag
Blijf op de hoogte en volg voorjaars reis 2023
05 Oktober 2013 | Hongarije, Dunaalmás
Tijdens het door onszelf goed verzorgde ontbijt krijgen we van Henk te horen wat hij eerder allemaal heeft beleefd. Marcel, onze contactpersoon heeft Henk vrijdagmiddag kennis laten maken met zijn werk in Hongarije. Zij hebben een aantal behoeftige Hongaarse gezinnen bezocht. Marcel helpt hen vanuit het zendingswerk vooral op praktische wijze bij hun zware bestaan. Dit hakte er behoorlijk in en het benadrukt nog maar eens hoe goed wij het hebben.
Even terzijde: Henk slaapt overigens apart van de dames en verder delen Piek en Liek en Bakkie en Teuntje beiden een tweepersoonskamer. Zodra we de deuren op slot hebben gedraaid, bereiden we ons met elkaar voor op onze bezoeken . Vanuit het zusterhuis lopen we dan buitenom naar het huis met de mannen.
Zo ook vandaag. Rillend van de kou (het heeft gevroren vannacht) en onderweg al heel veel lol, staan we uiteindelijk met zijn vijven op de gang onze opwachting te maken. De afdelingen zijn trouwens niet meer op slot. Dat was een aantal jaren nog wel het geval. De mannen gaan echt niet over de drempel, tenzij ze een taak hebben, zoals de was wegbrengen.
Onze binnenkomst op de verschillende afdelingen is steeds weer anders…maar altijd des miMakkers.
Heel voorzichtig openen Cato, Bakkie en Teuntje de deur van de groep. De geur is tamelijk penetrant. Besloten wordt de salie aan te steken. Brandende salie zuivert namelijk de lucht. Hoewel……… Bakkie krijgt een enorme hoestbui en de verzorgenden openen de ramen.
Het is een echte knuffelochtend . De knuffeldieren die we bij ons hebben worden geaaid en gekroeld. Mooi is dat ze ook elkaar liefdevol aanraken of ze nemen de dieren van je over en zoeken dan zelf contact met andere mannen of een ander knuffeldier. Het personeel maakt veel foto’s en geniet ook zichtbaar.
Terug in het zusterhuis hebben we na de lunch allemaal behoefte aan een kort middagdutje. Om half drie schrikken we wakker. We realiseren ons dat we om drie uur worden verwacht in de kerkzaal op het kinderfeestje van een nichtje van een van de personeelsleden. Na een spoedcursus taartjes, snoepjes en koekjes eten, wat door veel aanwezige feestgangers op de foto wordt vast gelegd, is het schakelen om naar de mannen te gaan. Het is inmiddels ook al laat geworden. Met zijn vijven gaan we naar één groep, waar “de reus” ons al opwacht. Sommige bewoners hebben in de loop der jaren een voor ons passende naam gekregen. Een van de meest indrukwekkende contacten hebben Cato en Tobi met één bewoner op de slaapkamer. Dit contact was zo speciaal dat we na het afscheid nemen van de groep zeker nog een half uur op de gang hebben nagepraat over de impact van het werk op onszelf.
Even terzijde: Henk slaapt overigens apart van de dames en verder delen Piek en Liek en Bakkie en Teuntje beiden een tweepersoonskamer. Zodra we de deuren op slot hebben gedraaid, bereiden we ons met elkaar voor op onze bezoeken . Vanuit het zusterhuis lopen we dan buitenom naar het huis met de mannen.
Zo ook vandaag. Rillend van de kou (het heeft gevroren vannacht) en onderweg al heel veel lol, staan we uiteindelijk met zijn vijven op de gang onze opwachting te maken. De afdelingen zijn trouwens niet meer op slot. Dat was een aantal jaren nog wel het geval. De mannen gaan echt niet over de drempel, tenzij ze een taak hebben, zoals de was wegbrengen.
Onze binnenkomst op de verschillende afdelingen is steeds weer anders…maar altijd des miMakkers.
Heel voorzichtig openen Cato, Bakkie en Teuntje de deur van de groep. De geur is tamelijk penetrant. Besloten wordt de salie aan te steken. Brandende salie zuivert namelijk de lucht. Hoewel……… Bakkie krijgt een enorme hoestbui en de verzorgenden openen de ramen.
Het is een echte knuffelochtend . De knuffeldieren die we bij ons hebben worden geaaid en gekroeld. Mooi is dat ze ook elkaar liefdevol aanraken of ze nemen de dieren van je over en zoeken dan zelf contact met andere mannen of een ander knuffeldier. Het personeel maakt veel foto’s en geniet ook zichtbaar.
Terug in het zusterhuis hebben we na de lunch allemaal behoefte aan een kort middagdutje. Om half drie schrikken we wakker. We realiseren ons dat we om drie uur worden verwacht in de kerkzaal op het kinderfeestje van een nichtje van een van de personeelsleden. Na een spoedcursus taartjes, snoepjes en koekjes eten, wat door veel aanwezige feestgangers op de foto wordt vast gelegd, is het schakelen om naar de mannen te gaan. Het is inmiddels ook al laat geworden. Met zijn vijven gaan we naar één groep, waar “de reus” ons al opwacht. Sommige bewoners hebben in de loop der jaren een voor ons passende naam gekregen. Een van de meest indrukwekkende contacten hebben Cato en Tobi met één bewoner op de slaapkamer. Dit contact was zo speciaal dat we na het afscheid nemen van de groep zeker nog een half uur op de gang hebben nagepraat over de impact van het werk op onszelf.
-
06 Oktober 2013 - 06:03
Tonnie Van Den Bos ( Toke):
Goh, wat een prachtige verhalen!
Heel bijzonder om te lezen en wat knap dat jullie zo kunnen improviseren.
Respect hoor!
groetjes Tonnie X
-
06 Oktober 2013 - 11:50
Marleen Moonen:
Wat een indrukwekkende verhaal weer. Ik neem me petje af voor jullie, knap werk doen jullie hoor.
Wat zijn wij toch een bevoorrecht mens eigenlijk, dat wij hier in Nederland wonen.
Maar zo zijn er nog veel teveel mensen op de wereld die het ook slecht hebben.
Ik heb veel bewondering voor jullie, dat blijf ik zeggen....nog heel veel succes en vooral veel plezier in jullie werk, en het contact met de mensen.
Groetjes van Marleen Moonen uit Almere.
P.S. groetjes speciaal voor Angelique d. Kraker, die ik ken.
Toy toy.... -
06 Oktober 2013 - 12:58
Jos Wijdeven:
Beste Tobi, Cato, Teuntje, Bakkie en Knuf,
Wat hebben jullie weer prachtige, indrukwekkende verhalen beschreven. Respect voor het werk wat jullie kunnen en willen doen. SJAPOO.
Een trotse vriend van Angelique (Jos wijdeven) -
06 Oktober 2013 - 15:56
Neeltje:
Mooi weer! Net wat je schrijft, helemaal des miMakkers, -
06 Oktober 2013 - 16:39
Joan & Seb:
Ha lieve miMakkers,
Wat een indrukwekkende ervaringen hebben jullie daar in Hongarije en wat prachtig om zo'n hartverwarmende ontmoetingen te geven aan de mensen daar.
Wees gegroet Joan -
06 Oktober 2013 - 17:09
Vonkie:
Wat een prachtihg verhaal weer.
Super wat jullie weer allemaal doen en dat Henk naar gezinen is geweest toppie!!
Liefs Yvonne (vonkie) -
06 Oktober 2013 - 17:29
Clazien En Bert:
Weer heel mooi om te lezen wat jullie allemaal weer ervaren,en toch vrolijk doorgaan.
Heel knap hoor!!!!
Nog heel veel plezier.
groetjes en een heel groot compliment..
uit odiliapeel.
-
06 Oktober 2013 - 19:42
Jasper :
Beste miMakkers, geweldig dat jullie je gave deze dagen in Hongarije delen met de mensen daar. Heel veel plezier en succes. Jasper -
06 Oktober 2013 - 20:41
Trudy (Flups):
De impact van jullie bezoek maakt niet alleen indruk op de jongens maar ook op de miMakker zelf. Fijn dat jullie daar ook tijd voor nemen. Hele dikke knuffel voor allemaal. En vandaag speciaal voor Cato en Tobi -
06 Oktober 2013 - 22:44
Sacha:
Het kan niet vaak genoeg gezegd worden : jullie doen zo'n goed werk!
En dankjewel dat wij het mee kunnen beleven aan de zijkant.
Liefs Sacha
-
07 Oktober 2013 - 10:25
Jesca:
Speciale knuffels van mij voor jullie. Die hebben jullie weer dik en dwars verdiend met jullie prachtige werk!!! mooie ontmoetingen, indrukwekkende gebeurtenissen en intense verbondenheid. Jullie zijn mooie mensen.
Heel veel succes nog in het koude Hongarije.
ik zend een zonnetje naar jullie toe.
Liefs Jesca
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
