2 dagen onderweg

Woensdag 2 april ’25reisdag

We zijn er weer. We hebben er samen met alles dames uit ‘Het meidenhuis’ Magdaleuneum in Niyeregyhaza een jaar naar uitgekeken. We werden met een busje opgehaald door Jack en een bewoonster. We vertrokken allemaal om 07.00 uur in op de vroeg ochtend Wij maakten de start vanuit Vliegveld Eindhoven, zij vanuit het huis naar vliegveld Budapest. Bij onze aankomst voelde je het al gonzen in het huis. De eerste voorzichtige blikken maar ook hartverwarmende knuffels werden uitgedeeld en door ons in ontvangst genomen. Ook het personeel reageert blij en enthousiast. We voelen ons weer welkom.We kwamen hier om 16.00 uur aan en kregen nog een late lunch. Op het menu : Speksoep met deegballetjes met pruimenvulling. Heel apart.Ach, de schijf van vijf laten we deze week maar los. Later de avond kregen we nog een wit broodje met knakworst.

‘s Avonds hebben we de beentje even gestrekt. Even een frisse neus , wat kleine inkopen waaronder wat fruit voor de vitamines. Moe van de reis en indrukken gingen we allemaal op tijd naar bed. De kamers waar wij verblijven bevinden zich op de eerste etage. Als we over de gang lopen horen we de indrukwekkende geluiden die alle bewoners samen maken.

Donderdag 3 april

Vanochtend was het ritueel om samen met een muziekje naar beneden te gaan. Altijd weer zonder plan verspreiden we ons over de twee gangen met al die verschillende kamers. Liente ( Jacolien) zat bij een dame aan het bed die in haar eigen wereld zat. Bij het maken van slechts een toon met een muziekdoosje lichtte haar gezicht al op. Even later verscheen een glimlach terwijl hun ogen elkaar ontmoetten. Het was een kort maar intens moment.

De dame die altijd allen een aparte kamer woont, konden we vanaf de drempel van haar kamer met kleine zeepbelletjes verleiden om onder haar dekentje op bed te kruipen. Bakkie ( Myra) begon en kreeg al snel gezelschap van Peer ( Frans ) en Lientje . We konden haar zo samen een kamertje vol belletjes bezorgen. Fijn om haar blije gezichtje te zien.

Tobi ( Henk) wist het bedhek van de allerkleinste bewoonster van het huis naar beneden te wurmen.Omdat zij altijd in het bed ligt en zich niet omhoog kan richten, kon hij zo eindelijk met haar op gelijke hoogte komen en in elkaars ogen kijken. Haar grote alerte ogen ontmoette die van Henk. Het is je toch niet voor te stellen dat jouw hele wereld zich afspeelt in een bed in een kamer die je deelt met nog eens 4 andere vrouwen?

Fijn dat er even nieuwe energie door het huis stroomt. Dat is voelbaar voor hen voor wie hier op bezoek komen en voor hen die hier werken. Het maakt ons dankbaar dat wij onze clownsneushier mogen inzetten al vele jaren. Wat hebben we toch een mooi vak en wat hebben we het geweldig hier met zijn viertjes.

Op naar dag 2. fotos volgen later