Dag 6; Feest en ontroering

Vandaag vertrekken we van Dunaalmaz naar Boedapest. Wij worden daarheen gereden door de echtgenoot van de directrice via een prachtige rit door de bergen naar onze plaats van bestemming.
In het verpleeghuis in Budapest worden we welkom geheten door activiteitenbegeleidster Kristina en worden we verwend met een warme maaltijd, met dank aan Ilonka.

In de middag vertrekken Meeltje, Ooke, Geertje, Kloet en Laloo naar de eerste afdeling. Meteen is er een warm welkom op de gang door een tweetal dames. Met hun reactie op hun aanwezigheid, komen meer dames op de geluiden af of worden er bewoners naar hen toegebracht. Kloet en Laloo gooien hun clownscharmes in de strijd en gaan aan het werk met de reacties van de zeker 8 dames die rondom hen zitten of staan.

Ooke ontmoet in een slaapkamer een mevrouw die op bed voor zich uit zit te staren. Aan clownsbezoek heeft ze niet veel behoefte, maar Ooke mag naast haar komen zitten. Ooke rommelt in haar tas en laat een bolletje wol zien, om te kijken of dit een ingang bij haar is. Dat trekt de aandacht, ze ruikt eraan en het roept kennelijk wat op bij haar. Wijzend op haar vest, maakt ze Ooke duidelijk dat het haar creatie is. De dame krijgt de smaak te pakken en vol trots laat ze Ooke haar kast vol gebreide kledingstukken zien. Het brengt mevrouw ook nog tot zingen en Ooke zingt mee. Ze komen zelfs samen in beweging richting de groep op de gang. Ze laten elkaar niet meer los.

Op een slaapkamer met 4 bedden, benaderen Meeltje en Geertje 3 slapende dames. Bij een dame staan zij samen aan het bed. Ze zien aan het gezicht dat mevrouw hun aanwezigheid voelt. Ze kunnen dan ook bijna aftellen tot de ogen van haar open gaan. Mevrouw kijkt, knippert en kijkt nog eens. Dan spreiden haar ogen verder open en verschijnt de meest stralende glimlach. “Bohóc” zegt ze. Eerst ziet zij Meeltje en het lijkt alsof ze haar herkent van een jaar geleden. Ook Geertje wordt opgemerkt. Op uitnodiging van mevrouw, kruipt Meeltje naast haar in bed. Geertje ziet hoe zij blij naast elkaar liggen en buigt voorover over het bedhek. Het gezicht van mevrouw richt zich op Geertje en al neuzend, zegt zij: “eskimo”. Lachend zakt ze terug in haar kussen.

Een afscheid nadert. Ze pakt Geertjes handen vast en neemt met een ‘Szia’ afscheid. Ze draait naar Meeltje, kijkt haar diep in de ogen en zegt: “I luufe you.” Met een brok in de keel en een traantje verlaten ze samen de kamer.