Zondag 1 oktober Afscheid in Dunaalmas
Door: Henk (Tobi)
Blijf op de hoogte en volg voorjaars reis 2023
01 Oktober 2017 | Slowaakse Republiek, Číčov
Allereerst onze verontschuldigingen voor wat minder berichten van onze kant. Buiten dat de wifi niet al te best is kost het ons ook altijd veel tijd om iets op het blog te krijgen. Ook is het altijd een hele poos te wachten om foto’s te uploaden. Dat viel ons dit jaar wat zwaar. We hebben daarom een stapje terug gedaan. Maar nu een vers blog van Henk (Tobi) in een poging het weer een beetje goed te maken.
Vanmorgen allemaal weer in het pak op weg naar beneden, om voor de laatste keer te spelen. Bakkie, Kloet, Blixum, en Knuf belandde op de groep met de jongste bewoners van het huis. Ik (Tobi) belandde alleen op de groep met meervoudig gehandicapten. Cato is naar een andere groep gegaan waar ik later bij aan zou sluiten. Ik dwaalde even af omdat ik graag afscheid wilde nemen van 1 jongen in het bijzonder. Toen ik de groep binnenkwam liep ik eerst langs een slaapkamer. Automatisch keek ik even naar binnen een brede lach kwam mij te gemoed en tja dat kan je dan moeilijk weigeren. Ik belandde tussen twee bedden in en alle twee de jongens reageerden op mijn fluiten en ook volgden ze met mijn flapperende handen. Mooi om te zien hoe zo’n lijntje tussen 3 mannen loopt. Als er 1 jongen afhaakt en de ander me nog steeds toe lacht, ga ik met hem aan het werk. Heel traag raken onze handen elkaar aan en na een poosje zit ik op de rand van zijn bed. Nog weer wat later lig ik naast hem op het randje. Het past allemaal maar net. We staren samen naar het plafond en soms kijken we elkaar aan. De momenten van aankijken worden steeds langer en worden steeds afgesloten met een lach. We houden dit een tijdje vol. Maar ook aan dit contact komt weer een eind. Het personeel is inmiddels vlaggetjes en ballonnen op aan het hangen wat een vrolijk gezicht is. Uiteindelijk ontmoet ik ook de jongen waar ik echt afscheid van wilde nemen. Een bijzonder moment volgt, maar dat deel ik vast nog wel eens een keer.
Vanmiddag hebben we eerst bij de kerkdienst gezeten. Elk jaar voor ons weer een bijzonder moment. Hierna hebben we snel onze pakken voor de laatste keer aangetrokken en zijn in vogelvlucht alle afdelingen af gegaan om gedag te zeggen. Iedereen lijkt dit te snappen en sommige vragen zelfs naar volgend jaar. En ja, we gaan ons best doen om er weer te zijn .
Nu aan het inpakken om morgen af te reizen naar Boedapest om daar in het verpleeghuis nog twee bezoeken te brengen. We hopen daar op een betere wifi verbinding zodat we jullie nog wat kunnen schrijven. Siastok!
-
01 Oktober 2017 - 20:11
MYRA STEENS:
Gespot -
01 Oktober 2017 - 23:39
Sacha:
Lieve miMakkers, met tranen in mijn ogen van ontroering en met tranen van blijdschap wens ik jullie een hele goede reis.... dikke kus aan jullie allemaal en tot morgen!
-
02 Oktober 2017 - 20:29
Judith:
snik....toch altijd weer even taai...zo'n afscheid! -
12 Oktober 2017 - 17:32
MiMakker Flups:
Ja, na een paar intensieve, maar bijzondere dagen afscheid nemen is altijd even slikken....hier teren de jongens en jullie nog wel even op !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
