Zondagsrust

Vandaag een halve dag aan het werk. Een hele drukte zo met zn drietjes tegelijk in de schmink en hup daar gaan we weer. De gang door, de trap af, onze groupie staat al klaar om ons te ontvangen onderaan de trap, rechtsaf en dan aan het einde van de gang links . We gaan in de eerste kamer spelen. We zijn daar al een keer geweest deze week maar sommige kamers verdienen extra aandacht. De meeste meiden zitten lekker buiten, Katoe en Flups duiken snel de tuin in, ik blijf hangen in de gang en raakt verstrikt in een paar vragende ogen. Al snel vragen de ogen meer en streel ik zacht haar wangen en haar armen en haar benen. Het lijfje is zo fragiel dat ik even schrik maar de ogen vertellen mij dat alles goed is en dat het prettig voelt. Dan neem ik wat afstand om bellen te blazen zodat ze in een wolk van bellen zit. Ze voelt de bellen op haar gezicht en handen en ze heeft er duidelijk plezier in. Er loop een familielid voorbij en zijn pas word trager en blijft zelfs een tijdje naar het schouwspel kijken. Op een gegeven moment richt hij het woord tot mij, ik haal mijn schouders op en blaas rustig door. Dan maakt hij een gebaar van foto maken ik knik van ja. dit voelde als gezien en gewaardeerd worden en dat is ook weleens fijn.
Buiten onder het prieeltje zaten we heerlijk rustig met een muziekje. De kinderen genoten van de frisse lucht en dan ook nog eens met de voorzichtige aanrakingen, van muziektrillingen, wiegen en trillingen van de ballon tegen een wang. Het waren bijyondere ontmoetingen.
Vanmiddag hebben we een heerlijk lange wandeling door de bossen gemaakt en is ons hoofd en lijf weer opgefrist. Nu lekker naar bedje toe en morgen de eerste visite bij de buren. Dit is een verpleeghuis.