Zondag 2 november

Vanochtend zijn we in twee groepen van drie uiteen gegaan naar kindergroep en naar de meervoudig gehandicaptengroep. Er is direct herkenning als Flups, Katoe en Juut de huiskamer binnenkomen. Dat voelen we allemaal. Het is bijzonder wat je hier allemaal kunt opbouwen, zelf als je een week per jaar komt. Het is net alsof we in het systeem van de bewoners blijven hangen, en een jaar later kunnen we op hetzelfde punt doorgaan en verder uitbouwen. We delen niet alleen emotie en plezier maar ook een bijzondere energie met elkaar, die blijft hangen. Medewerkers gaan (ons) steeds meer observeren, geven ons veel ruimte en je ziet dat ze wat van onze manier van benadering over willen nemen.
Via een vrolijke weg door de huiskamer vindt Juut haar weg naar een jongen waarbij Cato gisteren een mooie opbouw in contact heeft gehad. Hij kijkt haar ontspannen aan en volgt haar handen met zijn ogen. Als ze zijn spastische gestrekte arm pakt voelt ze dat ze het met gemak in zijn schoot mag leggen. Ze zingt een liedje en danst met haar handen binnen zijn blikveld. Plotseling breekt er een lach door Het is duidelijk te merken dat de rust en interactie die hij gisteren met Cato had, een rol speelt in het gemak waarmee hij nu ontvankelijk is.
Wat jammer dat we nu moeten vertrekken….
De jongen die achterovergebogen in bed ligt krijgt een sambabal. Hij is in staat hier zelf mee te rammelen. Als hij stevig vastgepakt wordt en heen en weer bewogen wordt schatert hij van de lach. Heerlijk om te zien dat hij zoveel plezier heeft.

.s Middags nemen we deel aan de viering. We worden allerhartelijkst ontvangen, veel bewoners zwaaien en gebaren; ga maar zitten. Dat roept bij ons zeker emoties op.
De dominee speelt allerlei liederen op de piano en er wordt luidkeels meegezongen, terwijl een bewoner ritmisch meetrommelt.
In zijn verhaal noemt hij ons uit Hollandia, dat vangen wel op.
Hierna trekken we snel ons kostuum aan, neus op, en gaan een afscheidsronde doen door het gebouw, met zessen, langs alle groepen. Begeleid door een stemmig muziekje, overal even een handje, kusje, dansje, zwaaitje, grapje, klein of groot gebaar.
Het personeel doet actief mee en zwaait ons hartelijk uit.
Dat was het….spullen inde koffer…. Nog een avondje gezellig uit eten met Marcel en zijn vrouw Lea, en morgen vliegen.