In de knoop – uit de knoop
Door: Juut, Cato en katoe
Blijf op de hoogte en volg voorjaars reis 2023
29 Oktober 2014 | Hongarije, Nyíregyháza
Onderweg naar de ontbijtzaal werden we met knuffels en applaus en hele blije gezichten op de gang opgewacht.
Na de voorbereiding gingen we op weg als Baráters in 2 groepen van 3. Juut Cato en Katoe gingen eerst naar de kindergroep. In de eerste huiskamer staan 6 bedden en een grote kinderbox. 2 kinderen waren uit bed en zaten in een rolstoel. We hebben er voor gekozen om met z’n drieën hier naar binnen te gaan. Dit is namelijk een groep die om hele rustige benadering vraagt. Dat klinkt misschien tegenstrijdig maar doordat we heel individueel met een kind contact maken en elkaar toch voelen en horen bouw je samen een fijne sfeer op. Juut vertelt haar verhaal:
“Ik merkte dat de opbouw van het contact sneller ging dan vorig jaar. Het doof-blinde meisje in de box kon vorig jaar minimaal lichamelijk contact verdragen. Nu heeft ze bij mij op schoot gezeten met haar hoofd tegen mijn borstkas. Ik neuriede en ze genoot van de trillingen van mijn stem. We wiegden samen heen en weer.”
Tegen etenstijd kwamen 4 ouders meehelpen en er ontstond een hele vrolijke sfeer waarbij ouders miMakkers voor de gek hielden en daar zichtbaar van genoten. Deze ochtend merkten we dat de verzorgenden heel rustig aanwezig waren als we in de huiskamers bezig waren. Het was soms een puzzel om de tv of radio uit te zetten, maar dat werden dan ook leuke dilemma’s.
s’middags na het eten komen we weer bij de groepen aan en overal waren alle lampen uit en het was heel stil. Een heel aantal kinderen waren nu in rolstoelen op de gang gezet. De bedden kunnen dan opgemaakt worden en de kamer gelucht en schoongepoetst. Het gaf de gelegenheid om langzaam aan de contacten uit te bouwen tot een feestje met zingen, tikken, samen bewegen, rammelen en knuffelen. Er kwam een mooie energie los. Het werd een groepsgebeuren. Cato zat op een rollator en werd door een bewoonster door de gang geduwd.
Hun schaterende lach werkte aanstekelijk. Wij sprongen aan de kant want er zat flink de vaart in. Ondanks het vele geluid kreeg Katoe contact met het meisje aan het raam. Zij zat achter een activiteitenbord, bewoog stereotiep van voor naar achter en keek ons niet aan. Katoe had een houten vogelfluitje, het hoge trillertje hoorde ze en meteen was ze stil. Ze keek in de richting van het geluid. Een brede glimlach, zag Katoe en er was oogcontact. Dit herhaalde zich vele malen. Ze bleef ons volgen en bleef de vrolijke open blik houden de rest van de middag.
Juut zat op de grond in de knoop met een bewoonster samen, en ze moesten bevrijd worden. De bewoners zoeken veel lichamelijk contact. Ze knuffelen, stoeien, pakken je vast en raken je vaak zachtjes aan. Dus dat je met een miMakker een keer in de knoop komt is ook niet zo gek.
Na de voorbereiding gingen we op weg als Baráters in 2 groepen van 3. Juut Cato en Katoe gingen eerst naar de kindergroep. In de eerste huiskamer staan 6 bedden en een grote kinderbox. 2 kinderen waren uit bed en zaten in een rolstoel. We hebben er voor gekozen om met z’n drieën hier naar binnen te gaan. Dit is namelijk een groep die om hele rustige benadering vraagt. Dat klinkt misschien tegenstrijdig maar doordat we heel individueel met een kind contact maken en elkaar toch voelen en horen bouw je samen een fijne sfeer op. Juut vertelt haar verhaal:
“Ik merkte dat de opbouw van het contact sneller ging dan vorig jaar. Het doof-blinde meisje in de box kon vorig jaar minimaal lichamelijk contact verdragen. Nu heeft ze bij mij op schoot gezeten met haar hoofd tegen mijn borstkas. Ik neuriede en ze genoot van de trillingen van mijn stem. We wiegden samen heen en weer.”
Tegen etenstijd kwamen 4 ouders meehelpen en er ontstond een hele vrolijke sfeer waarbij ouders miMakkers voor de gek hielden en daar zichtbaar van genoten. Deze ochtend merkten we dat de verzorgenden heel rustig aanwezig waren als we in de huiskamers bezig waren. Het was soms een puzzel om de tv of radio uit te zetten, maar dat werden dan ook leuke dilemma’s.
s’middags na het eten komen we weer bij de groepen aan en overal waren alle lampen uit en het was heel stil. Een heel aantal kinderen waren nu in rolstoelen op de gang gezet. De bedden kunnen dan opgemaakt worden en de kamer gelucht en schoongepoetst. Het gaf de gelegenheid om langzaam aan de contacten uit te bouwen tot een feestje met zingen, tikken, samen bewegen, rammelen en knuffelen. Er kwam een mooie energie los. Het werd een groepsgebeuren. Cato zat op een rollator en werd door een bewoonster door de gang geduwd.
Hun schaterende lach werkte aanstekelijk. Wij sprongen aan de kant want er zat flink de vaart in. Ondanks het vele geluid kreeg Katoe contact met het meisje aan het raam. Zij zat achter een activiteitenbord, bewoog stereotiep van voor naar achter en keek ons niet aan. Katoe had een houten vogelfluitje, het hoge trillertje hoorde ze en meteen was ze stil. Ze keek in de richting van het geluid. Een brede glimlach, zag Katoe en er was oogcontact. Dit herhaalde zich vele malen. Ze bleef ons volgen en bleef de vrolijke open blik houden de rest van de middag.
Juut zat op de grond in de knoop met een bewoonster samen, en ze moesten bevrijd worden. De bewoners zoeken veel lichamelijk contact. Ze knuffelen, stoeien, pakken je vast en raken je vaak zachtjes aan. Dus dat je met een miMakker een keer in de knoop komt is ook niet zo gek.
-
29 Oktober 2014 - 21:35
Sacha:
Zit hier met tranen in mijn ogen en een brok in de keel na het zien van de foto's.
Wat vormen jullie met degenen op de foto een eenheid...
ik kan het niet goed benoemen, het is een twee-eenheid, prachtig. Juut is het meisje en andersom, de wangen van Knuf zijn net zo bol..... Katoe's haar gezicht is de spiegel van het manneke in de rolstoel, ondeugendheid bij Flups en haar kameraad ......
Mensen wat mooi! -
29 Oktober 2014 - 22:12
Bernadette En Myra:
We zaten al met spanning te wachten op jullie ervaringen van de eerste dag.
Als we jullie verslag zo lezen begint het bij ons ook te kriebelen.
Prachtige foto's die jullie verhaal over de ontmoetingen van vandaag nog meer glans geven.
Liefs vanuit Boedapest van Bakkie en Teuntje -
30 Oktober 2014 - 08:28
Nel:
Wat een prachtige ontmoetingen! Schitterende foto's en een hartverwarmend verslag! Ik volg jullie op de voet. Liefs van miMakker Loeloe! -
30 Oktober 2014 - 08:34
Jannie:
Wat heerlijk om te zien dat iedereen geniet!
Fijne dag en speciaal een knuffel voor Henk!
-
30 Oktober 2014 - 08:44
Djois:
halloow mooi Mensen,
Ik ben toch zo trots!
Vind het fijn om te lezen dat jullie weer de middelen, energie, en openheid hebben gevonden, en zijn gegaan. En dat maakt mij een trotse zus.
Het lijkt me zo hard om de onmogelijkheden daar te zien, die opzij te parkeren en zonder plan en open er in te stappen. Het is op de foto's te zien dat jullie dat gewoon kunnen.
Fijn dat sommige mensen jullie echt weer zien terugkomen, 5 jaar - 9 reizen- is toch echt al een beetje wortel schieten. Dus blijf alsjeblieft door groeien jullie doen wonderlijk 'werk'.
Ennu het is mooi om op afstand die echte 'dichtbij-momenten' te mogen lezen.
Knuffel,
DJOIS
-
30 Oktober 2014 - 09:00
Nicole :
Goedemorgen Baraters...
GEFELICITEERD MET JULLIE EERSTE LUSTRUM!!!
Het is toch niet te geloven dat jullie daar nu met zijn allen tegelijk zijn!
Wat zal dat een speciaal gevoel geven...
Hoedje af voor jullie enthousiasme, doorzettingsvermogen, pionierschap, organisatietalent en vindingrijkheid.
Jullie mogen met recht trots zijn op jezelf!
Hoop dat de zon daar de hele week blijft schijnen...net zoals op jullie aankomstdag.
Dat kan ook niet anders met zoveel lieve miMakkers!
Zet 'm op daar.....en geniet!!!
Dikke knuffel van Niekoole -
30 Oktober 2014 - 09:37
Liesbeth De Korte:
Lieve Judith en de rest vd mimakkers, wat n geweldige mooie liefdevolle foto's en verhalen!
En al die positieve reacties van de mensen, daar, geweldig!
Ga zo door! Liefs Lie -
30 Oktober 2014 - 12:16
Marleen Moonen:
Wat heb ik weer genoten, en kreeg soms koude rillingen, van de mooie en ontroerende verhalen.
Wat een mooie ervaringen zo, hoe jullie het aan pakken, en deze kinderen blij kunnen maken en contact kunnen krijgen.
En dan de foto's, wat leuk allemaal.
Toy toy...en graag tot de volgende verslag.
Groetjes uit Almere. -
30 Oktober 2014 - 20:37
Inez Roze:
Geweldig wat een stel MOOIE mensen zijn jullie toch. Ik word er stil van als ik de foto's zie, zo mooi. Wat een ervaring voor jullie. Ik blijf jullie volgen, en Knuf jou zie ik binnenkort weer op Katwijk. Succes TOPPERS. -
30 Oktober 2014 - 21:32
Lex Van Lith:
Mooi werk juud. Sterkte
Pap -
30 Oktober 2014 - 22:41
Arie:
leuk om weer fotoos te zien van al jullie lieve meisjes.
je gaat ze ondertussen vanuit hier herkennen..
succes bij de jongens! liefs arie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
