van dunaalmas naar budapest
Blijf op de hoogte en volg voorjaars reis 2023
09 Oktober 2012 | Hongarije, Dunaalmás
Vanmorgen zijn we vertrokken naar Boedapest. Erg leuk om Christina en Klari weer te zien.
Zij zijn de vrouwen die voor ons in het verpleeghuis de rode draad zijn. Christina voor de organisatie en de vertaling, Klari voor de innerlijke mens. Allebei twee pracht vrouwen die heel belangrijk voor ons zijn.
Meteen na aankomst in Boedapest, wat een overgang vanuit het rustige Dunaalmas en na een kort overleg zijn we meteen gaan omkleden om naar het kinderziekenhuis om de hoek te gaan.
Susanne, onze contactpersoon daar staat ons al op te wachten. Zij wijst ons de weg naar de afdeling kinderchirurgie en de Eerste Hulp.
Wat ons opvalt is dat er veel familie aanwezig is bij de kinderen. Mooi om te zien. Als we op de kamers komen trekt een aantal van de familieleden zich zelfs wat terug. Ze gaan aan de kant staan, wat wij opvatten als dat ze ons de ruimte willen geven. We zijn natuurlijk voornamelijk op de kinderen gericht, maar zien hen ook genieten. De kinderen hebben lol om onze gekke fratsen.
Deze miMakkermiddag levert de nodige gesprekstof op. Spelen voor zieke kinderen is toch wezenlijk anders. Aan de ene kant kun je veel meer echt de clown uithangen en moet je meer samen spelen, maar je voelt ook de twijfel over tot hoever je kunt gaan. Wat kan wel, wat kan niet? Wat is medisch verantwoord? Waarom liggen ze in het ziekenhuis en hoe kwetsbaar zijn ze of juist hoe sterk?
Mogen die bellen wel op de grond blijven liggen of is dat niet hygiënisch.
We zijn zeker nog niet uit gepraat of we als miMakker nu wel/niet spelen voor zieke kinderen. Dit betekent niet dat we het niet echt super leuk vinden om te mogen doen.
Zij zijn de vrouwen die voor ons in het verpleeghuis de rode draad zijn. Christina voor de organisatie en de vertaling, Klari voor de innerlijke mens. Allebei twee pracht vrouwen die heel belangrijk voor ons zijn.
Meteen na aankomst in Boedapest, wat een overgang vanuit het rustige Dunaalmas en na een kort overleg zijn we meteen gaan omkleden om naar het kinderziekenhuis om de hoek te gaan.
Susanne, onze contactpersoon daar staat ons al op te wachten. Zij wijst ons de weg naar de afdeling kinderchirurgie en de Eerste Hulp.
Wat ons opvalt is dat er veel familie aanwezig is bij de kinderen. Mooi om te zien. Als we op de kamers komen trekt een aantal van de familieleden zich zelfs wat terug. Ze gaan aan de kant staan, wat wij opvatten als dat ze ons de ruimte willen geven. We zijn natuurlijk voornamelijk op de kinderen gericht, maar zien hen ook genieten. De kinderen hebben lol om onze gekke fratsen.
Deze miMakkermiddag levert de nodige gesprekstof op. Spelen voor zieke kinderen is toch wezenlijk anders. Aan de ene kant kun je veel meer echt de clown uithangen en moet je meer samen spelen, maar je voelt ook de twijfel over tot hoever je kunt gaan. Wat kan wel, wat kan niet? Wat is medisch verantwoord? Waarom liggen ze in het ziekenhuis en hoe kwetsbaar zijn ze of juist hoe sterk?
Mogen die bellen wel op de grond blijven liggen of is dat niet hygiënisch.
We zijn zeker nog niet uit gepraat of we als miMakker nu wel/niet spelen voor zieke kinderen. Dit betekent niet dat we het niet echt super leuk vinden om te mogen doen.
-
09 Oktober 2012 - 16:49
Marleen Moonen:
Dat is inderdaad even aftasten hoe je de kinderen moeten benaderen.
Maar daar heb ik alle vertrouwen in hoe jullie dat aanpakken, jullie zijn al zo gedreven erin.
Maar goed dat wil nog niet zeggen dat het moeilijk is...ik heb daar alle begrip voor.
Jullie zijn kanjers, ik heb veel respect voor jullie werk.
TOI, TOI, TOI..... -
09 Oktober 2012 - 18:06
Judith:
Klopt,spelen in het ziekenhuis levert weer hele andere situaties en vraagstukken op.maar als je blijft afstemmen hoe jullie dat ook doen...gaat het goed!!!tjonge...nog een nacht,en dan zit het er weer op. Hele fijne reis gewend,en heel fn om jullie weer te zien,liefs van judith -
11 Oktober 2012 - 01:08
Sacha:
De vraag die jullie opwerpen en jezelf afvragen, is mijns inziens de moeite waard om met de opleiding miMakkus te bespreken en wellicht ook binnen de regiogroepen een interessant item om onderling over uit te wisselen.
Maar ondanks deze vraag hebben jullie de kinderen en hun familieleden een plezant intermezzo bezorgd, wat heel even het ziekzijn op de achtergrond heeft gezet.
En daarvoor alom CHAPEAU !
Sacha -
17 Oktober 2012 - 21:23
Trudy/Flups:
Het kinderziekenhuis.. dat is inderdaad andere koek, maar uit ervaring kan ik zeggen, dat ook daar veel gebeurt als je er werkelijk voor ze bent. Wie knapt er niet op van werkelijke aandacht ? lekker even vergeten dat je ziek bent, even in een andere wereld.. Janos heeft jullie wederom uitgenodigd en ook de vorige keer heeft hij aangegeven dat er licht en een lach werd gebracht wat ook wat doet voor het genezingsproces ! Dus niet te veel vragen en denken, maar des miMakkers: loslaten, incasseren en delen.. dus genieten voor alle partijen !! knuf Trudy -
17 Oktober 2012 - 21:23
Trudy/Flups:
Het kinderziekenhuis.. dat is inderdaad andere koek, maar uit ervaring kan ik zeggen, dat ook daar veel gebeurt als je er werkelijk voor ze bent. Wie knapt er niet op van werkelijke aandacht ? lekker even vergeten dat je ziek bent, even in een andere wereld.. Janos heeft jullie wederom uitgenodigd en ook de vorige keer heeft hij aangegeven dat er licht en een lach werd gebracht wat ook wat doet voor het genezingsproces ! Dus niet te veel vragen en denken, maar des miMakkers: loslaten, incasseren en delen.. dus genieten voor alle partijen !! knuf Trudy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
