buiten

Wakker worden met de zon mmmmmmmmmm en zo’n beetje 22 graden Celsius vandaag.
Dit brengt een hoop voordelen met zich mee, we zijn wat minder vaak op de huiskamers en meer buiten. Straks meer daar over, nu eerst naar vanmorgen.

We zijn met zijn allen naar de kindergroep gegaan. Na een rustige binnenkomst gaan Cato en KNUFwIES naar twee jongens die allebei in een eigen spijlen bed liggen die in de woonkamer staan. Het contact met hen is heel intens en mooi. Tobi en Teuntje blijven in de woonkamer. Cato gaat naar de slaapkamer waar twee jongens nog liggen te slapen. Ze gaat naar een van hen toe en door het maken van klanken wordt hij langzaamaan wakker. Hij volgt het hoge geluid van de belletjes er verschijnt een glimlach. KNUFwIES gaat haar, samen met een groepje jongens gezelschap houden. Het zijn allemaal levenslustige jongens van 6- 13 jaar met het Syndroom van down. Op een gegeven moment ontstaat er een ballenspel tussen hen allemaal. Maar na een tijdje over en weer gegooid te hebben, begint er plots onder aanvoering van Cato een onderonsje tegen KNUFwIES. Ze vinden KNUFwIES erg lachwekkend en er wordt steeds meer gelachen en weer gelachen. Wat ze niet weten is dat KNUFwIES dit geweldige spel filmt. Helaas kunnen we dit niet op het blog laten zien, want het is echt een super-moment. Het wordt
zo’n geweldig spel dat er steeds meer jongens komen kijken wat er aan de hand is. Het lachen wordt luider en luider . Samen met elkaar zo uitgelaten lol hebben, dat voelt dat als een soort ontlading. Iedereen geniet en heeft schik. Ook een aantal verzorgsters komen op het uitgelaten lachen af en bij het zien van het aandoenlijke schouwspel komt ook bij hen een grote lach op het gezicht. In de woonkamer voelen Tobi en Teuntje dat de sfeer in de kamer ontspannen en uitgelaten is.

De heerlijke tonijnsalade (voor Henk zonder tonijn) door Piek gemaakt is een welverdiende lunch na weer een mooie ochtend.

Nadat we helemaal klaar zijn voor hopelijk weer een mooie miMakkermiddag raken we allemaal ontroerd als we een paar felgekleurde hangmatten zien hangen tussen onze voile doeken. We beschouwen dit als een vorm van waardering en dat we blijkbaar de verzorgsters inspireren. Het buitenterrein is echt prachtig, Het bestaat voor het grootste deel uit heuvelachtig grasland, waarop verspreid vele bomen die nog geen blaadje hebben verloren.. In tegenstelling tot vorig jaar bevindt een aantal jongens zich buiten. Ze zitten of liggen op het gras, zijn aan het schommelen, zitten samen op een bankje of lopen een beetje rond. Een aantal zit op het terras onder het zonnescherm. Al gauw verspreiden we ons over de jongens. Tobi en KNUFwIES gaan snel naar de prachtige plek met de voile doeken en nu dan ook de hangmatten. Kort nadat ze zich daar hebben “geïnstalleerd” komen van alle kanten heel gericht de mannen naar hun toe. Het spel met de doeken dat eergisteren heel voorzichtig is begonnen krijgt een vervolg met weer heel warme momenten. Cato en Teuntje hebben op het terras met een aantal jongens op subtiele manier een op een contacten. Wat is het soms lastig om heel goed geconcentreerd op wat is opgebouwd met een jongen als je op je rug, hand of wang een aai voelt van een andere jongen .

Nadat we afscheid hebben genomen en een van de jongens met een weids gebaar het hek voor de dames open maakt (Tobi is al naar zijn kamer) horen we plots swingende muziek uit de groepsruimte waar sinds kort jonge mannen wonen met een hoger niveau. Ze zitten met zijn allen buiten noten te kraken. We kunnen het niet laten, we moeten even lekker swingen. Als de jongens ons zien stoppen de meesten meteen met hun werk. Ze staan op en gaan mee bewegen. Ja, we moeten echt even naar ze toe. De noten mogen nog even in hun schil blijven en met zijn allen gaan we heerlijk uit ons dak samen met de activiteitenbegeleidster.