Zoals vrijdag beloofd
Door: liekske / wies
Blijf op de hoogte en volg voorjaars reis 2023
08 Oktober 2011 | Nederland, Giessendam
Zoals beloofd een verslagje van mijn beleving op de kinderafdeling..
Bij de rondleiding had ik al een jongen zien liggen waar ik graag naar toe wilde. De jongen lag in een hoekje op de gang tegen een deur aan, zijn hand geklemd om de verwarmingsbuis. Geheel in het donker en alleen. Toen ik daar een dag later kwam, lag hij op dezelfde situatie. Ik ben bij hem gaan zitten op de grond, nadat ik mijn dekentje met een geurtje al wapperend bij hem had neergelegd. De jongen draaide meteen mijn kant op en begon te voelen, waar ik was. Omdat hij blind is, ben ik dichterbij hem gaan zitten. Zodat hij mij ook kon aanraken. Hij liggend op de grond, ik tegen de deur, vrij dicht tegen hem aan.
Tegelijkertijd kwam er een andere jongen het gangetje in en probeerde mij van alles duidelijk te maken. Na mijn idee vertelde hij me dat ik voorzichtig met de blinde jongen om moest gaan en hield hij mij een beetje in de gaten. Heel mooi om te zien dat de jongens voor elkaar zorgde. Ook gaf de 2e jongen aan, door op het licht knopje te drukken of dat ik licht wilde in de gang. Super !! En bedankte ik hem hier uitgebreid voor.
De blinde jongen had ondertussen mijn hand gevonden en hield deze vast en wreef samen met zijn en mijn hand over zijn been. We hebben samen daar een tijdje zo gezeten, met tussendoor steeds de andere jongen die even kwam controleren hoe de situatie was in het gangetje. Toen later ineens een andere jongen naar ons toe kwam lopen en mijn tas wilde uitladen op een wel heel rappe manier. Verhefte ik mijn stem een beetje en maakte klanken om duidelijk te maken dat de tas van mij was en duwde ik de tas achter mijn rug tussen de muur en de blinde jongen. Hierop zag ik de blinde jongen tegen de tas aan gaan liggen met zijn hoofd. Prachtig!! Want de andere jongen wilde nog steeds mijn inhoud van de tas en de blinde jongen leek hem met zijn hoofd enigszins te beschermen.. Of dat hij door de manier van mijn klanken duidelijk de intentie begreep. Maar ook de warmte van alle stofjes op de tas, leek hij erg prettig te vinden. De andere jongen is uit eindelijk gegaan en hebben wij samen nog een tijdje bij elkaar gezeten. Hij pakte weer mijn hand en wreef hiermee op zijn oor. Geweldig en heel intens.
Wat mij zo ontzettend diep raakte was het feit dat hij alleen in de gang lag, na mijn idee om alle drukte om hem heen te vermijden. Tegen de verwarmingsbuis aan. En dat begreep ik niet, die verwarmingsbuis!! Totdat ik deze vast pakte samen met de jongen en bleek dat deze warm was….. En daar zit na mijn idee de intentie, deze jongen heeft letterlijk warmte nodig… en vindt dat daar. In alle rust!!!!
Vandaar uit liep ik naar een kamer waar veel bedden stonden.
Hier zag ik op bed een hoopje stof liggen, met daaruit een oortje. En aan de zijkant twee gympen. In het hoopje stof zat duidelijk een jong persoontje. Ik ben achter het hoopje mens gaan staan en heb heel voorzichtig met mijn handen over de gebogen boven kant van het lijfje gewreven. Hier zaten duidelijk twee schoudertjes onder en daarover heen wreef ik op en neer. Bij elke wrijving ging het persoontje bewegen. Ik heb dit meerdere malen herhaald en steeds meer kwam er beweging in. Mijn manier van wrijven werd wat uitgebreider en hierdoor kwam er heel voorzichtig een oortje uit het hoopje, een ander oortje erbij, toen een gezicht en toen zijn hele hoofd. En daar kwam net zoals uit een coconnetje een persoontje tevoorschijn!! Zo mooi!!! De jonge bleef even zitten en toen ik door ging met het wrijven over zijn rug, werd ik beloond met een brede glimlach. Ohhhh! Smeltmoment!
Door het wrijven op zijn rug kwam de blinde jongen, ook dit jongetje had geen zicht meer, helemaal naar buiten. Letterlijk.. en bij elke aanraking werd hij vrolijker en uitbundiger. Opeens begon hij te bewegen met een bewegelijkheid die ik nog NOOIT gezien had. Hij maakte bewegingen met zijn lijfje zo soepel en onnatuurlijk en hing hij ineens aan de rand van zijn bed te bungelen. Een heel verbaasde Wies achter hem, met lichtelijke paniek in haar ogen, omdat ik dacht dat hij door de bewegelijkheid zo van het bed af zou vallen. Maar nee, hij bleef op een heel aparte manier bungelen op de rand.
Okee…. Dacht ik en ben doorgegaan met waar ik gebleven was, de aanrakingen op zijn rug. Bij elke aanraking op zijn rug werd hij weer bewegelijker en hebben we hierdoor alle randen van het bed gevoeld en ervaren Maar oh wat was dit mooi. Van een coconnetje iemand letterlijk open te zien gaan en open te staan voor contact. En dat mocht ik mee maken.!!!!!! Wij samen…
Bij de rondleiding had ik al een jongen zien liggen waar ik graag naar toe wilde. De jongen lag in een hoekje op de gang tegen een deur aan, zijn hand geklemd om de verwarmingsbuis. Geheel in het donker en alleen. Toen ik daar een dag later kwam, lag hij op dezelfde situatie. Ik ben bij hem gaan zitten op de grond, nadat ik mijn dekentje met een geurtje al wapperend bij hem had neergelegd. De jongen draaide meteen mijn kant op en begon te voelen, waar ik was. Omdat hij blind is, ben ik dichterbij hem gaan zitten. Zodat hij mij ook kon aanraken. Hij liggend op de grond, ik tegen de deur, vrij dicht tegen hem aan.
Tegelijkertijd kwam er een andere jongen het gangetje in en probeerde mij van alles duidelijk te maken. Na mijn idee vertelde hij me dat ik voorzichtig met de blinde jongen om moest gaan en hield hij mij een beetje in de gaten. Heel mooi om te zien dat de jongens voor elkaar zorgde. Ook gaf de 2e jongen aan, door op het licht knopje te drukken of dat ik licht wilde in de gang. Super !! En bedankte ik hem hier uitgebreid voor.
De blinde jongen had ondertussen mijn hand gevonden en hield deze vast en wreef samen met zijn en mijn hand over zijn been. We hebben samen daar een tijdje zo gezeten, met tussendoor steeds de andere jongen die even kwam controleren hoe de situatie was in het gangetje. Toen later ineens een andere jongen naar ons toe kwam lopen en mijn tas wilde uitladen op een wel heel rappe manier. Verhefte ik mijn stem een beetje en maakte klanken om duidelijk te maken dat de tas van mij was en duwde ik de tas achter mijn rug tussen de muur en de blinde jongen. Hierop zag ik de blinde jongen tegen de tas aan gaan liggen met zijn hoofd. Prachtig!! Want de andere jongen wilde nog steeds mijn inhoud van de tas en de blinde jongen leek hem met zijn hoofd enigszins te beschermen.. Of dat hij door de manier van mijn klanken duidelijk de intentie begreep. Maar ook de warmte van alle stofjes op de tas, leek hij erg prettig te vinden. De andere jongen is uit eindelijk gegaan en hebben wij samen nog een tijdje bij elkaar gezeten. Hij pakte weer mijn hand en wreef hiermee op zijn oor. Geweldig en heel intens.
Wat mij zo ontzettend diep raakte was het feit dat hij alleen in de gang lag, na mijn idee om alle drukte om hem heen te vermijden. Tegen de verwarmingsbuis aan. En dat begreep ik niet, die verwarmingsbuis!! Totdat ik deze vast pakte samen met de jongen en bleek dat deze warm was….. En daar zit na mijn idee de intentie, deze jongen heeft letterlijk warmte nodig… en vindt dat daar. In alle rust!!!!
Vandaar uit liep ik naar een kamer waar veel bedden stonden.
Hier zag ik op bed een hoopje stof liggen, met daaruit een oortje. En aan de zijkant twee gympen. In het hoopje stof zat duidelijk een jong persoontje. Ik ben achter het hoopje mens gaan staan en heb heel voorzichtig met mijn handen over de gebogen boven kant van het lijfje gewreven. Hier zaten duidelijk twee schoudertjes onder en daarover heen wreef ik op en neer. Bij elke wrijving ging het persoontje bewegen. Ik heb dit meerdere malen herhaald en steeds meer kwam er beweging in. Mijn manier van wrijven werd wat uitgebreider en hierdoor kwam er heel voorzichtig een oortje uit het hoopje, een ander oortje erbij, toen een gezicht en toen zijn hele hoofd. En daar kwam net zoals uit een coconnetje een persoontje tevoorschijn!! Zo mooi!!! De jonge bleef even zitten en toen ik door ging met het wrijven over zijn rug, werd ik beloond met een brede glimlach. Ohhhh! Smeltmoment!
Door het wrijven op zijn rug kwam de blinde jongen, ook dit jongetje had geen zicht meer, helemaal naar buiten. Letterlijk.. en bij elke aanraking werd hij vrolijker en uitbundiger. Opeens begon hij te bewegen met een bewegelijkheid die ik nog NOOIT gezien had. Hij maakte bewegingen met zijn lijfje zo soepel en onnatuurlijk en hing hij ineens aan de rand van zijn bed te bungelen. Een heel verbaasde Wies achter hem, met lichtelijke paniek in haar ogen, omdat ik dacht dat hij door de bewegelijkheid zo van het bed af zou vallen. Maar nee, hij bleef op een heel aparte manier bungelen op de rand.
Okee…. Dacht ik en ben doorgegaan met waar ik gebleven was, de aanrakingen op zijn rug. Bij elke aanraking op zijn rug werd hij weer bewegelijker en hebben we hierdoor alle randen van het bed gevoeld en ervaren Maar oh wat was dit mooi. Van een coconnetje iemand letterlijk open te zien gaan en open te staan voor contact. En dat mocht ik mee maken.!!!!!! Wij samen…
-
08 Oktober 2011 - 12:00
Ans (bEppIE):
WOHW wat een mooi verslag.
Het lijkt haast wel of ik een beetje kan voelen wat jij gevoelt hebt toen je met de jongens bezig was maar vooral wat de jongens voelen is zo mOOi.
Daar doe je het voor en dan krijg je er een super kadootje voor terug in de vorm van hun reactie.
Hartelijke Liefdevolle groet voor jullie allen.
Liefs Ans (bEppIE) -
08 Oktober 2011 - 12:00
Elly/ JaDoe:
ik ben ontroerd! wat is het bijzonder wat jullie mogen geven en mogen ontvangen.
ik geniet helemaal mee
Geloof in jezelf, dan gaan anderen in jou geloven. wauw....en is er ...samen....
harte kus Elly -
08 Oktober 2011 - 12:38
Trudy/Flups:
Wat een prachtige beleving en een mooi verslag.Ik kan het hier zelfs voelen..Dit is waarom wij miMakkers zijn.. -
08 Oktober 2011 - 13:06
Sam Je Neefje:D:
Hee Caren en de rest!
Wij zitten met z'n alle op de verjaardag van esther en hebben net met z'n alle gezongen!
Ik wens jullie nog heel veel plezier daarzo!
Dikke kus... En knuffels ... Van ons allemaal....
-
08 Oktober 2011 - 16:10
Jos:
Hey Liekske ,
Je bent helemaal in je element ;o)
Heel veel succes...... -
09 Oktober 2011 - 21:09
Marleen Moonen:
Ik sta (zit) helemaal paf, wat een mooie en indrukwekkende verhaal. En wat een wonderbaarlijk iets, met iets heel eenvoudigst, dat de mensen die jullie zo geweldig benaderen, helemaal inop gaan, en op zien bloeien. Wat een prestatie, en wat lijkt me dat mooi om dat te ervaren. Ik heb het wel 2x gelezen, zo mooi vind ik 't.
Nou jullie mogen trots zijn hoor op jullie werk, en het is nog dankbaar ook, want jullie krijgen er toch wel wat voor terug, met allemaal blijen gezichten.
De andere verhalen moet ik nog lezen, en dat zal ik zeker doen. Maar ik ben heel erg ziek geweest, dus nu kan ik het allemaal lezen, nu ik aan het herstellen ben.
En hartelijk bedankt dat ik het op deze manier ook een beetje mag beleven, wat voor werk jullie doen. -
13 Oktober 2011 - 07:25
Annemari (Puck):
Kippevel.
WOW
Keep up the good work!
Liefs, Annemarie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
