zaterdag 26 juni JaDoe - Elly

Zaterdag 26 juni 2010.
Nadat ik gisterenmorgen een poos als Elly een observatie heb gedaan in een groep. Is het nu heerlijk om weer als JaDoe te mogen werken. Tijdens de observatie heb ik vaak angstige gevoelens gehad toen ik alleen tussen 20 schreeuwende mannen zat die over mij heen gebogen stonden in een ruimte van 8 bij 8. Het is voor hen niet fijn om daar te zitten als bewoner, maar ook niet voor mij als observant zonder dat er begeleiding bij is. De dingen die daar gebeurden wil ik niet aan dit stuk delen, maar neem van mij aan dat het hartverscheurend is.

Ik weet niet meer hoe het gebeurde maar ik zit naast een jongeman op de grond. Hij heeft een voile uit mijn tas gehaald en over zijn hoofd getrokken. Eerst ontstaat er een moois spel dat je hier doorheen kunt kijken en er met zijn tweetjes onder kunt zitten, ook dat het friemelt als het over je gezicht beweegt.
We zitten naast elkaar, tegen elkaar aan en ik voel zijn spierspanning af neme. Hij vindt het fijn. Ik begin uit het niets lage klanken te maken en hij kijkt mij verbaasd aan, begint te lachen en maakt klanken mee. Samen stoten we op een zeker ritme klanken uit. Ik hoor dat meer mannen mee gaan doen. Steeds dichter kruipt hij tegen mij aan en ik tegen hem. Af en toe breed lachend naar elkaar.
Iemand anders vindt mijn tasje erg leuk en plundert mijn tasje die ik om mijn nek heb hangen waar ik bij zit. Verbaasd kijk ik wat er gebeurd en stop even met klanken maken. De jongen naast mij stopt ook en samen kijken we naar wat er uit het tasje wordt gehaald.. het is een houten doosje wat ik aangeboden krijg. Zachtjes maak ik het open en deel de inhoud met mijn 2 kameraden. Het is een muziekdoosje. Het zegt hen niets. Ze weten niet wat je er mee kunt. Ik begin er zachtjes aan te draaien en de muziek vult de ruimte. De jongen naast mij wordt stil en drukt zich nog meer tegen mij aan. De andere jongen luistert even en springt dan snel op om op de grond voor ons te gaan springen.
Ik draai door aan het doosje en voel het hoofd van de jongen onder het voile tegen mijn hoofd aankomen. Dit keer begint hij als eerste klanken uit te stoten die bij de muziek van het doosje passen. Ik val in en we hebben ons eigen orkest. Dit gaat zo een hele tijd door. Op een gegeven moment zitten we samen onder de voile en heeft hij voorzichtig het doosje betast en begint hij te draaien. Hij is zo zielsblij. Het is geweldig om dit mee te mogen maken. En weer begint ons orkest. Hij draait, stoot klanken uit en ik volg. Mijn aandacht gaat nu iets naar buiten toe en ik blijf bij de jongeman maar observeer wat er in de ruimte gebeurd. De jongens merken dit en komen dichter bij ons zitten. Iemand heeft een harmonica en komt ook bij ons spelen. Een ander heeft een koker met rijst er in waar je een heerlijk ritme mee kunt maken.
De jongen die mijn tasje had geplunderd komt weer terug en trekt de voile van mij en mijn kameraad af en doet dit over zijn hoofd. Ook pakt hij het doosje af en begint er zelf aan te draaien. En weer ontstaat het muziekspel. Nu met zijn drieën bij hem onder de voile. Het is geweldig!

Een ander moment. Een verzorgster wordt gemasseerd door een bewoner. Het lijkt mij heerlijk en ik maak non verbaal duidelijk dat ik dit ook wel wil. Ik kruip zachtjes naast haar en vlij mij tegen de verzorgster aan lief kijkend of ik ook een massage mag. De jongen wil wel, maar wacht even op een verbale opdracht van de verzorgster. En ja het mag blijkbaar, want ze zegt iets tegen hem en hij begint mijn schouders te masseren. Ik maak duidelijk met geluidjes dat ik dit heerlijk vindt. Naast mij komt mijn voile kameraad te zitten en ik begin zijn schouders ook te masseren. Daarnaast zat Tobi en die wordt weer gemasseerd door mijn buurman. En toni? Dit masseert een man op zijn hoofd. Heerlijk, om niets af te spreken en toch een massage trein te hebben. Er ontstaat een zachte deinende beweging. 5 wezens = 1 beweging. Fantastisch. Ik merk dat ik er een beetje loom van wordt en geef langzaam gevolg aan mijn impuls en tijdens het masseren zak ik zachtjes met mijn hoofd op mijn arm op de tafel. Tussendoor wordt ik door gemasseerd. Tobi neemt als vanzelf de impuls over en begint mijn hand te masseren, een ander streelt mijn hoofd. Er volgen zachte kusjes op mijn hand door Tobi en de jongen die naast mij zit. Steeds meer lieve zachte kusjes. De handen van Tobe en mij schuiven over de tafel heen naar de overkant van de tafel waar een jonge jongen met het syndroom van Down al een hele tijd naar ons heeft zitten kijken. Telkens draaide hij zijn hoofd iets weg. Zo spannend vond hij het. Zonder hem aan te kijken ontmoeten onze handen zijn hand en beginnen deze zacht te strelen. Hij laat zijn hand liggen als antwoord dat het veilig is. 4 handen van Tobi en mij strelen nu zachtjes zijn hand en voor het eerst kijk ik een beetje op en ontmoet de ogen van de jongen. Hij vindt het nog wel spannend. De jongeman naast mij heeft een ballon gekregen van iemand en duwt zachtjes de ballon tegen de arm van Tobi. We nemen deze impuls over terwijl we met 2 handen de jongen aan de overkant blijven strelen en aaien. De ballon komt tussen onze 2 handen in en laten we zachtjes over de armen van de beide jongens rollen. Steeds met een iets hardere druk zodat ze voelen dat er iets op hun huid drukt. Ze kijken allebei verbaasd, maar vinden het fijn…….en zo gaat dit spel door en door en door……er lijkt geen einde aan te komen.
Het is intens genieten wat ik in deze momenten heb mogen geven en ontvangen. Wat heb ik veel te geven, wat heb ik veel ontvangen en wat is het fijn om steeds in het moment te zijn en te durven wachten op het magische moment van ‘contact’. Tijdens het weggaan begint iedereen heel hard te klappen voor ons. De tas wordt als vanzelf weer gevuld met als onze geplunderde spulletjes. 1 man staat mij lachend aan te kijken en streelt over zijn hart en doet dat zijn hand open en wijst naar mij. Hij heeft mij in zijn hart gesloten. Ik maak hetzelfde gebaar en geef er een handkus bij. We zijn beiden zielsgelukkig

JaDoe ( Elly)