Verslag 5 juni 2009

Vrijdag 5 juni
Judith is jarig en dat hebben we op zijn clowns gevierd met slingers, ballonnen, en zingen. Judith heeft haar ontbijt in de zaal moeten eten met een grote hoed van ballonnen op. Iedereen kwam haar feliciteren.
Ron is druk in de weer om alles op video te krijgen en om mooie foto’s te maken.
Vandaag weer zulke mooie momenten mogen beleven met zijn allen. Wat is dit werk op zijn plaats op deze plek. Wat zijn we hard nodig! Het mooie is dat het personeel ontdooit. Ze komen ons ophalen en gebaren waar we kunnen spelen. Ze maken foto’s van ons en de bewoners. Lachen en moedigen jongens aan om mee te doen met ons spel. Ook zijn er heel leuke spelmomenten met personeel van de huishouding dat elke keer op een feestelijke manier de vloer weet te dweilen voor onze voeten.
Hoera! Dat de sfeer langzaam verandert in dit huis. Blije gezichten van jongens en van personeel. Echt te gek. Ieder van ons is diep dankbaar over wat we aan het doen zijn. En we zijn alle 5 in een uitgelaten stemming van wat er hier plaats mag vinden!
Dat was Elly, (Jadoe)
Ik zal schrijven over deze ochtend, dat Toby (Henk) en Juut (Ik)een afdeling hebben bezocht met jongens/mannen met verschillende niveau’s. Het niveau van een bewoner is overigens vaak verrassend, lijkt in eerste instantie veel minder, maar met veel aandacht en tijd komt er zoveel tevoorschijn!! Schijnt te maken te hebben met de hoeveelheid medicatie, dat is toch wat meer op rustgevend ingesteld , en de reactiesnelheid (traagheid) is er ook naar…
Op de gang zijn er al twee enthousiaste medewerkers die bij ons inhaken en ons begeleiden naar de groep. Wat fijn dat het zo gaat!
Ik heb niks van dit alles in de gaten want de bewoners nemen me totaal in beslag.Er wordt aan me gevoeld, ik wordt beklopt, benaderd, geduwd, er wordt geroken,gesnuffeld….Ik laat het even gebeuren.
In het midden van de kamer staat een man, stijf als een plank. Langzaam, ja heel langzaam probeer ik zijn blik te vangen en als dat gebeurt, ga ik in datzelfde tempo hem benaderen. De nabijheid is goed, hij lacht. Mijn uitgestoken handen worden aangeraakt. Ergens anders in de ruimte is mijn koffer een interessant ding. Kloppen, voelen, draaien, duwen, en opeens, is hij open. Er komt een oranje voile tevoorschijn, die ik gebruik om de blik te blijven vangen van de man tegenover me. Dan zitten we samen onder de voile. Hij met een volle lach, genietend, wiegend, waardoor ik ga zingen, neuriend, zachtjes. Er wordt een tipje opgelicht en dan kruipt er een andere man bij. Met enthousiast stemgeluid laat hij horen wat het hem doet. Door de bewegingen floep ik eronderuit en de twee mannen wiegen samen verder onder de voile.
Een jongen ligt ineengedoken, in zichzelf gekeerd,op een stoel. Hij klemt een bal onder zijn arm. Ik ga zachtjes bij hem zitten, op de grond. Na een tijdje pak ik een speeldoosje, en speel de lovestory melody. Later gebruik ik zijn bal als klankkast.Hij heft zijn hoofd op, en na een poos gaat zijn blik mijn kant op. Oogcontact, oplichtende ogen, reagerend op mijn blik.Ik maak me wat groter, zijn blik wordt opener. Hij volgt mijn bewegingen, en ik durf erbij te gaan zingen. Nog meer openheid! Ik hoor iemand meefluiten op een afstand. Toby benaderd ons, en komt erbij zitten, fluitend. Het stoort de jongen niet, integendeel, hij buig zijn hoofd om het beter te horen. Wij met zijn drieén zijn even een mooi stel. De jongen legt zijn hoofd opzij en sluit, ontspannen zijn ogen. Ik ga even naast hem liggen en vertrek na een tijdje.
Dit is wat er gebeurt. Of…Is dit wat er gebeurt? Ik weet het niet, het is niet in woorden te vatten.Het is een omschrijving van belevenissen die diep in ons hart worden verankerd. We voegen wat toe daar in Dunaalmas, dat is zeker.
Juut, Judith.

Vrijdagmiddag zijn we de kindergroep in gegaan en we hebben gekozen om met z`n vieren te gaan om dat in onze rondleiding van donderdag op was gevallen dat deze groep verre weg het meest actief en het meest klimmerig was. We waren nog niet op de groep of we waren al klimrek. Dus wij vrijdag middag 3 uur (want de kindergroep heeft nog middagrust) met z`n vieren voor de deur. De jongens werden net wakker en verwelkomden ons hartelijk en maakte zich gelijk meester van onze tassen en koffers. Elly’s tas werd al snel geplunderd en serpentines en vlaggen vulden al snel de huiskamer. Ik ben afgedwaald naar de slaapkamer waar drie spijlenbedden stonden met kleine jongens erin, wat overigens niet hoeft te betekenen dat het jonge kinderen zijn . Eén jongen in een bed en een jongen in een kleed. Ik ben eerst bij de spijlen bedden beland en al snel ving ik een lach, een mooi moment! Ik ben later op de grond beland bij de jongen op het kleed er gebeurde niet veel alhoewel hij mijn tas bijster interessant vond, en lekker. Elly jadoe is ook in de kamer neer gestreken in de hoek waar ik dacht dat die hoek leeg was, maar onder de hoop dekens lag ook een jongen waar jadoe mee heeft gewerkt en kontact mee heeft gemaakt .
Er is veel gebeurd en ik heb deze middag veel voor mezelf moeten overwinnen. We zijn ruim een uur in de slaapkamer geweest .In rust en stilte alhoewel er uit de huiskamer soms een geweldig lawaai en feestgedruis klonk . En omdat daar het feest met bellenblaas, slingers en clowns neuzen was, konden jadoe en ik in rust werken. Het was een goede keus om met z`n vieren naar binnen te gaan en er met z’n vieren ook weer uit met al onze spullen want alles kwam als vanzelfsprekend weer terug in de tassen en koffer op wat bellenblazen en clowns neuzen na.
Henk Tobi