laatste bezoek
Blijf op de hoogte en volg voorjaars reis 2023
20 Oktober 2015 | Hongarije, Dunaalmás
We starten op de tweede verdieping van het verpleeghuis. Als we de trappen af komen kijken we rechtstreeks een slaapkamer in. Een vrouw met een tafeltje voor zich ziet ons de trap af komen. Als ik de kamer in wil word er met een handgebaar duidelijk gemaakt dat ik niet welkom ben. Mw. wuift me weg. Ondeugend als ik ben zet ik toch door met ruggensteun van Cato. Opeens veranderen haar gebaren in die van een dirigent. Wij neuriën en fluiten mee op het ritme van haar bewegingen. Dit gaat even zo door. Als ik doorloop, blijft Cato nog verder uitbundig zingen en dansen op uitnodiging van mw.
Knuf zoekt een oude bekende op, met wie ze al jaren mooie contact momenten heeft. Vandaag vinden ze op gevoelsniveau elkaar al snel. Cato en ik staan erbij en worden er stil van.
Het huis word verbouwd. Daardoor zijn er op de begaande grond tijdelijke kamers gemaakt waar een aantal dames wonen. De omstandigheden zijn primitief en dit vraagt veel van elkaars geduld. Wij worden gevraagd om daar ook langs te gaan. Bakkie, Kloet en ik komen daar als eerste aan. Kloet maak snel een hoop lol, maar ook rust en aandacht. Aan het einde krijgt Kloet een met de hand geschreven briefje mee. Dit blijken Bijbelteksten te zijn, als ze vertaald worden voor ons . De strekking van beide stukken tekst gaat over liefde.
Ik ga een kamer in en zie een oude broze vrouw naast haar bed zitten met de rug naar iedereen toe. Als een kleine ondeugende jonge kruip ik naar haar toe, heel stil en ga naast haar zitten. Mijn tas met spullen schuif ik in haar gezichtsveld.
Mw. ziet gelijk mijn handpop in de vorm van een poes. Ik pak deze op en zet hem bij mw. op schoot. Gelijk zie ik mw. veranderen van een oude broze vrouw naar een jong meisje die helemaal ontroerd raakt. Mw. pakt de poes beet en knuffelt deze lang, fluistert lieve woordjes en lacht uitbundig.
Mw geniet intens van de zachtheid van de poes en van mijn handen die aan de poes zijn verbonden. Als we samen de poes weer in de tas stoppen, zegt ze dankjewel. Ze pakt mijn gezicht vast en drukt er een paar kussen op. Ontroert door dit magische moment verlaat ik de kamer. Kan je een beter afscheid hebben van zo’n intensieve reis?
Boven aan de trappen ontmoeten we elkaar als groep miMakkers. Kloet, Knuf, Bakkie, Cato en ik Tobi geven elkaar een stevige groepsknuffel. De neuzen kunnen af, de pakken uit en alles kan de koffer in. Nu nog samen even een middag genieten van Boedapest en even lekker tot rust komen.
Knuf zoekt een oude bekende op, met wie ze al jaren mooie contact momenten heeft. Vandaag vinden ze op gevoelsniveau elkaar al snel. Cato en ik staan erbij en worden er stil van.
Het huis word verbouwd. Daardoor zijn er op de begaande grond tijdelijke kamers gemaakt waar een aantal dames wonen. De omstandigheden zijn primitief en dit vraagt veel van elkaars geduld. Wij worden gevraagd om daar ook langs te gaan. Bakkie, Kloet en ik komen daar als eerste aan. Kloet maak snel een hoop lol, maar ook rust en aandacht. Aan het einde krijgt Kloet een met de hand geschreven briefje mee. Dit blijken Bijbelteksten te zijn, als ze vertaald worden voor ons . De strekking van beide stukken tekst gaat over liefde.
Ik ga een kamer in en zie een oude broze vrouw naast haar bed zitten met de rug naar iedereen toe. Als een kleine ondeugende jonge kruip ik naar haar toe, heel stil en ga naast haar zitten. Mijn tas met spullen schuif ik in haar gezichtsveld.
Mw. ziet gelijk mijn handpop in de vorm van een poes. Ik pak deze op en zet hem bij mw. op schoot. Gelijk zie ik mw. veranderen van een oude broze vrouw naar een jong meisje die helemaal ontroerd raakt. Mw. pakt de poes beet en knuffelt deze lang, fluistert lieve woordjes en lacht uitbundig.
Mw geniet intens van de zachtheid van de poes en van mijn handen die aan de poes zijn verbonden. Als we samen de poes weer in de tas stoppen, zegt ze dankjewel. Ze pakt mijn gezicht vast en drukt er een paar kussen op. Ontroert door dit magische moment verlaat ik de kamer. Kan je een beter afscheid hebben van zo’n intensieve reis?
Boven aan de trappen ontmoeten we elkaar als groep miMakkers. Kloet, Knuf, Bakkie, Cato en ik Tobi geven elkaar een stevige groepsknuffel. De neuzen kunnen af, de pakken uit en alles kan de koffer in. Nu nog samen even een middag genieten van Boedapest en even lekker tot rust komen.
-
21 Oktober 2015 - 07:55
Sacha Van De Ven:
Een hele goede terugreis en ontzettend bedankt voor jullie mooie reisverslagen.
Dankjewel! En als ik bij jullie kon dan pakte ik een voor een jullie gezichten vast en drukte er een paar kussen op.
Kom goed thuis!
Sacha -
21 Oktober 2015 - 09:44
Nel Hoogervorst:
Ook namens mij een hele goede terugreis toegewenst. En bedankt dat we dit zo mee mochten beleven. Al die prachtige ontmoetingen. Want het is en blijft zo bijzonder om te ervaren, te lezen en te zien! Iedere keer weer. Liefs, Nel -
21 Oktober 2015 - 10:04
Judith:
slik...dit is zo mooi... -
21 Oktober 2015 - 10:08
Syl En Rosi:
ontroerend...blij...mooi...geweldig....ach....tis gewoon pure liefde! -
21 Oktober 2015 - 10:23
Erica Van Dulmen:
Wow, wat is dit mooi en ontroerend. Om. Stil van te worden. Een goede terugreis. -
21 Oktober 2015 - 14:47
Marleen Moonen.:
Lieve Mimakkers.
Wat was het weer ontroerend.
Ik heb er weer van genoten en toch ook weer wat van geleerd.
Ik wens jullie nog een ongelofelijke verblijf en plezier daar,
en een goede terug reis naar Nederland.
Tot volgend jaar, zover dat mogelijk is.
Jullie zijn toppers.
Vele lieve groetjes van Marleen uit Almere. -
21 Oktober 2015 - 16:58
Tonnie Van Den Bos :
Bedankt voor jullie mooie ontroerende verhalen.
Wens jullie een goede reis terug. Xxx -
23 Oktober 2015 - 13:37
Trudy MiMakker Flups:
Ik kan het voelen, zien, ruiken en proeven.....Ik ben heel trots op jullie !!!
Liefs Trudy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
