30-10 donderdag veel verschillende ervaringen

We zijn vandaag vroeg uit ons bed. Marcel ons contact persoon is namelijk jarig. Omdat hij nagenoeg de hele reis met ons mee gaat, hebben wij nu het voorrecht om bij zijn verjaardag aanwezig te zijn.
In alle vroegte staan we ballonnen op te blazen, slingers op te hangen en de stoel te versieren.. Bij binnen komst wordt hij dan door een geweldig koor dan ook toe gezongen met een Lang zal hij leven liedje. Marcel proficiat en nog vele jaren…….

Vandaag is er zo wel in de ochtend als in de middag een workshop aangeboden aan het personeel, dit was vanuit hen zelf gevraagd. Het gaat over de werkwijze van ons als miMakkers. Onderwerpen over persoonlijke ruimte, begroeten, echt contact maken en goed af te stemmen komen hierbij aan bod. Ze zijn geïnteresseerd, leergierig en stellen veel vragen. We oefenen samen en er komt veel kracht en saamhorigheid naar boven. Van voorzichtig contact naar een paar spontane omhelzingen na afloop. Dit was precies wat hen nu blijkt te verbinden. Vanmiddag willen ze graag een vervolg en nagenoeg iedereen komt hiervoor terug. Ook vanuit het naastgelegen verpleegtehuis is een medewerkster aangesloten. Volgend jaar willen zij ook heel graag bezoek van onze miMakkers.

Het is de laatste dag bij de meisjes en we hebben er zin in. Met zijn 4e gaan we naar de afdelingen . Trudy en Henk verzorgen de Workshop.
Zo komt Knuf vergezeld met een vrouw op schoot en Cato uit bij 2 meisjes op een kamer die met een koord vast zitten aan hun bed. Eén meisje heeft veel plezier en maakt vrolijke geluiden. Het andere meisje maakt hele trieste klanken en laat zich steeds vallen op haar bed. Met als gevolg dat het steeds als zij op bed terecht komt dit gepaard gaat met een enorme dreun en hard geluid. Haar onrust en spanning is zichtbaar in heel haar lichaam. Haar gezichtsmimiek vertonen getekende en scherpe lijnen. Knuf besluit hierop om te proberen om met haar in contact te komen. Alle impulsen die aangereikt worden zijn in eerste instantie afgestemd op een impuls vanuit haar zelf. Een ervan was dat zij reageerde op geur. Maar vervolgens kan ze het niet verwerken. Cato heeft in de tussen tijd een mooi contactmoment met het andere meisje, doormiddel van het trommelen met de handen. Waardoor er een gezamenlijk ritme ontstond

In de middag besluiten we om samen terug te gaan naar het 1E meisje , om te kijken wat we voor haar konden betekenen. Cato heeft uitgebreid en heel gedoseerd geur aangeboden. Langzaam aan werden haar gezichtslijnen zachter, de spierspanning in haar lichaam nam zienderogen af. Vanuit haar zelf zocht ze toenadering naar Cato en nam de rust toe.
Zij zat heel lang stil en nam een meditatie houding aan. Daarbij kreeg Knuf de gelegenheid om bij hen te komen zitten. Samen omhulde Cato en Knuf het meisje met hun zijn. De verandering die er ontstaan was door dit gebeuren, is duidelijk zichtbaar voor iedereen die aanwezig was. Of erbij geroepen werd.
Tevens is dit te zien op de foto`s.

Daarna koffers inpakken en op naar Dunaalmas. Vijf uur later komen we in het donker aan. De spullen worden uitgepakt en liggen we laat in ons bed. Moe maar voldaan!!!