zondag 15 mei 2011
Door: elly
Blijf op de hoogte en volg voorjaars reis 2023
15 Mei 2011 | Hongarije, Dunaalmás
Zondag 15 mei 2011
Wat maken we veel emotionele dingen mee met de jongens. Het is intens wat hier gebeurd en onderling pinken we wat traantjes weg. Ook gaan we veel onder de douche en worden er kleren gewassen, want wat zitten we vaak onder het kwijl, snot etc..bah………..
Ook hebben we s’avonds met zijn vieren enorm veel lol en hebben we kramp in onze buikspieren van het lachen.
Vanmorgen zijn Juut en JaDoe met zijn tweetjes de kinderafdeling op geweest. Hier bereiden we ons even goed op voor: want dit is een heftig afdeling. Dit is maar goed ook want als we binnenkomen komt er een explosie van jongens op ons af en de tassen zijn we vrijwel direct kwijt. Ik laat het lawaai het lawaai en kom bij een bedje met een kindje dat helemaal spastisch en verkrampt achterover ligt in bed. Het bedje heeft plastic doorkijkraampjes als was het de kist van sneeuwwitje. Zijn handjes zijn vergroeid zodat hij niets kan vastpakken. Zijn ogen zijn hol en leeg. Ik kijk naar hem en maak zachte geluiden: hij draait wat heen en weer en ik maak zijn glazen deurtjes open zodat ik hem kan aanraken. Langzaam zoek ik toenadering en kan hem strelen met afwisselende druk op zijn buik.. Hij ontspant terwijl ik steeds geluid blijf maken. Ik heb een ballon opgeblazen die ik tegen zijn buik druk en daardoorheen geluiden maak. Zijn ogen gaan stralen en maakt wat geluidjes. Verder ontspant hij onder mijn handen. Ik streel hem nog een keer en pak hem voorzichtig op en til hem uit zijn bedje. Wat is hij zwaar! Maar ik neem hem in mijn armen, zing en dans en draai met hem de kamer door. Hij giert het uit van het lachen. We komen al dansend op een laag bed terecht waar hij ontspannen voorover zakt en zijn hoofd tegen mijn hoofd kroelt. Ik streel zijn rug en zijn armen en zing verder. Hij streelt mijn gezicht en ik geef hem kusjes. Naast mij is een klein jongentje komen zitten dat meekijkt. Hij begint ook te helpen om het jongentje op mijn schoot te strelen. Op een gegeven moment vallen we met zijn drietjes achterover op het lage bed en ze gieren het beiden uit van het lachen. Ik zing : altijd is kortjakje ziek en klap in mijn handen. De spastische jongen lacht voluit en probeert ook zijn spastische handen in elkaar te klappen. Het kleine jongentje giert het uit van het lachen en klopt ritmisch mee op de rand van het bed. Dan begin ik hen beiden helemaal door te kietelen en ze komen niet meer bij van het lachen. Wat kun je veel geven in zulke kleine momenten. Wat is het leuk en bijzonder!
Er ligt een grote jongen in elkaar naast ons op een ander bed. Iedereen kruipt over hem heen, hij zet dan even zijn adem vast maar toont geen enkele beweging. om op te staan of rond te kijken. Ik zet mijn handen in zijn zij en geef hem druk met de in- en uitademing. Eerst voel ik dat hij moet wennen, maar al snel ademt hij naar mijn handen toe. Ik verleg mijn handen naar wat lager op zijn rug. En weer wacht hij even af waarna hij naar mijn handen ademt zijn ademritme verdiept en vertraagt. Mooi om zo te voelen dat je samen bent met adem en aandacht onder een paar handen.
Als we weg willen gaan zijn onze tassen leeg en is alles gesloopt of verdwenen.
Gisteren was er een jongen die vastzat en kopstoten aan mij gaf. Zijn manier van communiceren. Oeps – auw- clowns dilemma! Als antwoord heb ik hem op een clownse manier kopstoten terug gegeven waarop hij lachen moest. Hij werd los gemaakt tijdens het fruit eten en vloog op de tafel af. Ik liet hem en kwam al dwalend op een slaapkamer op een kleed met autootjes terecht en mocht met een zwaar autistische jongen samen met hem met zijn autootjes spelen. Ik volgde hem in zijn spel en deed natuurlijk stoute dingen als JaDoe. Hij keek even verbaasd maar moest er wel om lachen. Heerlijk! Hij heeft mij al zijn autootjes laten zien en samen lazen we een autoblad op zijn clowns. Hahaha.
Weer in de huiskamer kwam de eerste jongen weer springend op mij af en wilde mij weer een kopstoot geven met reuze snotterbellen. Jakkiebah!. Dus zei ik; njem njem ( nee in het hongaars) pakte een grote slabber en maakte zijn gezicht, zijn oksels en zijn rug met veel clowns gemopper schoon. Hij was even verbaasd maar zijn ogen straalden.. Toen heb ik hem als eerste een kopstoot gegeven. Steeds als hij weer met zijn hoofd op mij afkwam, pakte ik zachtjes zijn hoofd en kwam met mijn hoofd tegen hem aan maar vertraagde het ritme. Na een tijdje hadden we een ritmische beweging /een soort communicatie dans, waarbij de hoofden naar elkaar toe kwamen, we beiden de hoofden van de ander pakten en teder het gezicht streelden. Heel bijzonder hoe dit omgebouwd werd in een teder samenzijn vol genegenheid.
Wat maken we veel emotionele dingen mee met de jongens. Het is intens wat hier gebeurd en onderling pinken we wat traantjes weg. Ook gaan we veel onder de douche en worden er kleren gewassen, want wat zitten we vaak onder het kwijl, snot etc..bah………..
Ook hebben we s’avonds met zijn vieren enorm veel lol en hebben we kramp in onze buikspieren van het lachen.
Vanmorgen zijn Juut en JaDoe met zijn tweetjes de kinderafdeling op geweest. Hier bereiden we ons even goed op voor: want dit is een heftig afdeling. Dit is maar goed ook want als we binnenkomen komt er een explosie van jongens op ons af en de tassen zijn we vrijwel direct kwijt. Ik laat het lawaai het lawaai en kom bij een bedje met een kindje dat helemaal spastisch en verkrampt achterover ligt in bed. Het bedje heeft plastic doorkijkraampjes als was het de kist van sneeuwwitje. Zijn handjes zijn vergroeid zodat hij niets kan vastpakken. Zijn ogen zijn hol en leeg. Ik kijk naar hem en maak zachte geluiden: hij draait wat heen en weer en ik maak zijn glazen deurtjes open zodat ik hem kan aanraken. Langzaam zoek ik toenadering en kan hem strelen met afwisselende druk op zijn buik.. Hij ontspant terwijl ik steeds geluid blijf maken. Ik heb een ballon opgeblazen die ik tegen zijn buik druk en daardoorheen geluiden maak. Zijn ogen gaan stralen en maakt wat geluidjes. Verder ontspant hij onder mijn handen. Ik streel hem nog een keer en pak hem voorzichtig op en til hem uit zijn bedje. Wat is hij zwaar! Maar ik neem hem in mijn armen, zing en dans en draai met hem de kamer door. Hij giert het uit van het lachen. We komen al dansend op een laag bed terecht waar hij ontspannen voorover zakt en zijn hoofd tegen mijn hoofd kroelt. Ik streel zijn rug en zijn armen en zing verder. Hij streelt mijn gezicht en ik geef hem kusjes. Naast mij is een klein jongentje komen zitten dat meekijkt. Hij begint ook te helpen om het jongentje op mijn schoot te strelen. Op een gegeven moment vallen we met zijn drietjes achterover op het lage bed en ze gieren het beiden uit van het lachen. Ik zing : altijd is kortjakje ziek en klap in mijn handen. De spastische jongen lacht voluit en probeert ook zijn spastische handen in elkaar te klappen. Het kleine jongentje giert het uit van het lachen en klopt ritmisch mee op de rand van het bed. Dan begin ik hen beiden helemaal door te kietelen en ze komen niet meer bij van het lachen. Wat kun je veel geven in zulke kleine momenten. Wat is het leuk en bijzonder!
Er ligt een grote jongen in elkaar naast ons op een ander bed. Iedereen kruipt over hem heen, hij zet dan even zijn adem vast maar toont geen enkele beweging. om op te staan of rond te kijken. Ik zet mijn handen in zijn zij en geef hem druk met de in- en uitademing. Eerst voel ik dat hij moet wennen, maar al snel ademt hij naar mijn handen toe. Ik verleg mijn handen naar wat lager op zijn rug. En weer wacht hij even af waarna hij naar mijn handen ademt zijn ademritme verdiept en vertraagt. Mooi om zo te voelen dat je samen bent met adem en aandacht onder een paar handen.
Als we weg willen gaan zijn onze tassen leeg en is alles gesloopt of verdwenen.
Gisteren was er een jongen die vastzat en kopstoten aan mij gaf. Zijn manier van communiceren. Oeps – auw- clowns dilemma! Als antwoord heb ik hem op een clownse manier kopstoten terug gegeven waarop hij lachen moest. Hij werd los gemaakt tijdens het fruit eten en vloog op de tafel af. Ik liet hem en kwam al dwalend op een slaapkamer op een kleed met autootjes terecht en mocht met een zwaar autistische jongen samen met hem met zijn autootjes spelen. Ik volgde hem in zijn spel en deed natuurlijk stoute dingen als JaDoe. Hij keek even verbaasd maar moest er wel om lachen. Heerlijk! Hij heeft mij al zijn autootjes laten zien en samen lazen we een autoblad op zijn clowns. Hahaha.
Weer in de huiskamer kwam de eerste jongen weer springend op mij af en wilde mij weer een kopstoot geven met reuze snotterbellen. Jakkiebah!. Dus zei ik; njem njem ( nee in het hongaars) pakte een grote slabber en maakte zijn gezicht, zijn oksels en zijn rug met veel clowns gemopper schoon. Hij was even verbaasd maar zijn ogen straalden.. Toen heb ik hem als eerste een kopstoot gegeven. Steeds als hij weer met zijn hoofd op mij afkwam, pakte ik zachtjes zijn hoofd en kwam met mijn hoofd tegen hem aan maar vertraagde het ritme. Na een tijdje hadden we een ritmische beweging /een soort communicatie dans, waarbij de hoofden naar elkaar toe kwamen, we beiden de hoofden van de ander pakten en teder het gezicht streelden. Heel bijzonder hoe dit omgebouwd werd in een teder samenzijn vol genegenheid.
-
15 Mei 2011 - 16:58
Caren:
Wat bijzonder mooi Elly!
en oh ja die douches ;) -
15 Mei 2011 - 18:29
Tonnie:
Wauw, ik ben helemaal ontroerd door het lezen van jullie verhalen.
Fantastisch!
"dikke" kus -
15 Mei 2011 - 20:00
Ans Van Hoesel.:
Lieve Lieve mensen,
Ik lees nu net alle verslagen en krijg tranen in mijn ogen van ontroering. Wat is het toch mOOi en goed wat jullie doen.
Ik kijk nu weer met verlangen uit naar jullie volgende verslag.
Liefs Ans (miMakker bEppIE) -
16 Mei 2011 - 08:29
LIEVE Clowns:
Watfantastisch om jullie verhalen te lezen.Goede terug reis.Gr Bep. -
16 Mei 2011 - 08:57
Thomas:
tranen in mijn ogen :) -
16 Mei 2011 - 11:26
Yolanda:
Mooi verhaal! Ga zo door!
-
18 Mei 2011 - 16:46
Irene Lenders:
Hoi Elly,
Wat ben ik blij dat we ons geld aan jullie hebben gegeven als ik dit allemaal lees en zie. Prachtig en zeer ontroerend! Nogmaals een geweldig initiatief!
Liefs, Irene
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
