zaterdag 14 mei 2011
Door: henk
Blijf op de hoogte en volg voorjaars reis 2023
14 Mei 2011 | Hongarije, Dunaalmás
14 mei
Wat kan er veel veranderen in drie jaar tijd, en dat merken we ook als groep, maar ook ik als individueel. Waar ik drie jaar terug nog veel gestoord werd als ik individueel aan het werk was met iemand, staat nu in de meeste gevallen de zuster even op je te wachten tot je klaar bent met je spel. en dat is super om te merken. Het maakt je spel rustiger en waardevoller en je kan nu echt tijd voor iemand maken. Dit zomaar als inleiding om dat ik zelf nog niks geschreven heb voor op het blog. Fijn dat zoveel mensen het lezen het voelt goed dat er vanuit Nederland zoveel mensen mee leven met ons.
Vanmorgen weer op pad: dit keer met collega Juut en Flups. Elly wilde een ochtend voor haar zelf, met dit werk is dat ook heel belangrijk naar je zelf te luisteren. Ze is dus lekker op de kamer gebleven en heeft buiten gewandeld en bloemen geplukt om ons te verrassen met overal vaasjes met bloemen.
Wij gingen met z’n drieën naar een groep waar we deze week nog niet eerder waren geweest. We komen gezamenlijk binnen en vinden al snel alle drie onze eigen weg. Ik dwaal wat rond en ontmoet kort mensen, en pluis weer met een andere man op ons gemakje mijn koffertje uit. Er zat niks van zijn gading bij dus het koffertje ging dicht, en ik kon vertrekken. En dan ook echt vertrekken dus niet aan de andere tafel gaan zitten, nee echt weg. Ik vertrek wat treurig en zodra ik denk uit zijn beeld te zijn, strijk ik neer in een slaapkamer. Ik zit een tijdje voor een bed bij een jongen maar er gebeurt niet veel, en ik kom ook niet echt bij hem in de buurt. dus besluit weer verder te gaan,( later krijgt een collega wel contact met deze jongen).
Ik beland op een bankje een ben een tijd bezig met een jongen, en de andere jongens komen af en toe er bij zitten en kijken mee. Ze vragen aandacht door mijn hand te pakken of een knuffel te halen of een kus te stelen. Op een gegeven ogenblik lijk ik wel een knuffelstation (voor al u knuffels en genegenheid). Er zijn hele warme en intieme momenten bij. Bijzonder is dat een jongen waar we vorig jaar heel moeilijk dicht bij mochten komen, nu zelf regel matig langs kwam voor een stevige knuffel.
Ondertussen liep eer een nog redelijk jonge kerel continu kris kras door de leefruimte. Na dat ik mijn knuffel bank had verlaten ben ik een tijdje met hem op gelopen. Wat niet mee viel om dat hij regel matig erg haakse bochten liep of hele smalle doorgangetjes nam, zo dat ik hem lastig bij kon houden. Op de momenten dat hij moest keren omdat de woonkamer ophield kruisten onze blikken elkaar. Een paar minuten later raakte onze neuzen elkaar, het bewijs was de rode vlek op zijn eigen neus. Weer wat later zocht hij al lopend mijn hand even op, zo van je loopt toch nog wel achter me. Om dat dit redelijk intensief was heb ik gewisseld met Flups. Dit pikte hij snel op en het was heel mooi om te zien dat ze even later een stevige omhelzing hadden. Ook zocht hij ook weer contact met mij en het lijntje wat in het begin van het bezoek nog ver te zoeken was hield hij nu zelf in stand door ons steeds weer op te zoeken. ons bezoek is helaas ten einde en ook dit contact. In de workshop zijn er vragen over hem gesteld hoe ze met hem om moeten gaan. Via Gonny kunnen wij handreikingen geven en. Hiermee kunnen ze verder met hem aan het werk.
Groet met de rode neus Tobi
Wat kan er veel veranderen in drie jaar tijd, en dat merken we ook als groep, maar ook ik als individueel. Waar ik drie jaar terug nog veel gestoord werd als ik individueel aan het werk was met iemand, staat nu in de meeste gevallen de zuster even op je te wachten tot je klaar bent met je spel. en dat is super om te merken. Het maakt je spel rustiger en waardevoller en je kan nu echt tijd voor iemand maken. Dit zomaar als inleiding om dat ik zelf nog niks geschreven heb voor op het blog. Fijn dat zoveel mensen het lezen het voelt goed dat er vanuit Nederland zoveel mensen mee leven met ons.
Vanmorgen weer op pad: dit keer met collega Juut en Flups. Elly wilde een ochtend voor haar zelf, met dit werk is dat ook heel belangrijk naar je zelf te luisteren. Ze is dus lekker op de kamer gebleven en heeft buiten gewandeld en bloemen geplukt om ons te verrassen met overal vaasjes met bloemen.
Wij gingen met z’n drieën naar een groep waar we deze week nog niet eerder waren geweest. We komen gezamenlijk binnen en vinden al snel alle drie onze eigen weg. Ik dwaal wat rond en ontmoet kort mensen, en pluis weer met een andere man op ons gemakje mijn koffertje uit. Er zat niks van zijn gading bij dus het koffertje ging dicht, en ik kon vertrekken. En dan ook echt vertrekken dus niet aan de andere tafel gaan zitten, nee echt weg. Ik vertrek wat treurig en zodra ik denk uit zijn beeld te zijn, strijk ik neer in een slaapkamer. Ik zit een tijdje voor een bed bij een jongen maar er gebeurt niet veel, en ik kom ook niet echt bij hem in de buurt. dus besluit weer verder te gaan,( later krijgt een collega wel contact met deze jongen).
Ik beland op een bankje een ben een tijd bezig met een jongen, en de andere jongens komen af en toe er bij zitten en kijken mee. Ze vragen aandacht door mijn hand te pakken of een knuffel te halen of een kus te stelen. Op een gegeven ogenblik lijk ik wel een knuffelstation (voor al u knuffels en genegenheid). Er zijn hele warme en intieme momenten bij. Bijzonder is dat een jongen waar we vorig jaar heel moeilijk dicht bij mochten komen, nu zelf regel matig langs kwam voor een stevige knuffel.
Ondertussen liep eer een nog redelijk jonge kerel continu kris kras door de leefruimte. Na dat ik mijn knuffel bank had verlaten ben ik een tijdje met hem op gelopen. Wat niet mee viel om dat hij regel matig erg haakse bochten liep of hele smalle doorgangetjes nam, zo dat ik hem lastig bij kon houden. Op de momenten dat hij moest keren omdat de woonkamer ophield kruisten onze blikken elkaar. Een paar minuten later raakte onze neuzen elkaar, het bewijs was de rode vlek op zijn eigen neus. Weer wat later zocht hij al lopend mijn hand even op, zo van je loopt toch nog wel achter me. Om dat dit redelijk intensief was heb ik gewisseld met Flups. Dit pikte hij snel op en het was heel mooi om te zien dat ze even later een stevige omhelzing hadden. Ook zocht hij ook weer contact met mij en het lijntje wat in het begin van het bezoek nog ver te zoeken was hield hij nu zelf in stand door ons steeds weer op te zoeken. ons bezoek is helaas ten einde en ook dit contact. In de workshop zijn er vragen over hem gesteld hoe ze met hem om moeten gaan. Via Gonny kunnen wij handreikingen geven en. Hiermee kunnen ze verder met hem aan het werk.
Groet met de rode neus Tobi
-
14 Mei 2011 - 18:13
Rien:
Wat weer een mooie verslagen en foto's. De foto van Tobi met de 'high five' is voor mij nu al de foto van het jaar. Zoveel contact, afstemming en plezier!
ik heb veel respect voor jullie! Voor het spelen met deze jongeren maar vooral ook door de verandering die jullie voor elkaar krijgen bij het personeel. Een diepe buiging!!
-
15 Mei 2011 - 06:46
Vera:
Vanmorgen zat ik voor het eerst jullie ervaringen te lezen die jullie de afgelopen periode hebben opgedaan. Indrukwekkend!!!!!!!!! Met de foto's erbij heeft het diepe inruk op me gemaakt. Wat een mooie contactmomenten hebben jullie al ervaren. Hartverwarmend en het ontroerd me dat jullie er voor hun kunnen zijn.
-
15 Mei 2011 - 10:37
Petra Korevaar:
Wat geweldig om de verslagen te lezen, hoe jullie te werk gaan.
Grote bewondering.
Fijn dat jullie een stukje toegang hebben gevonden om jullie werk te kunnen doen.
De foto's zijn erg bijzonder. Zegt al genoeg.
Maar geniet ervan,van jullie werk het is zeker nodig.
Groot respect voor jullie werk. -
15 Mei 2011 - 10:53
Ymca:
Hoi MiMakkers, dat waren intensieve dagen . Mooi om te lezen wat jullie over hebben gebracht. Dat wordt warm afscheid nemen. Groet van Merel.tjiep -
15 Mei 2011 - 13:18
Caren:
Ha bohoccers van het eerste uur. Is het een beetje een bezinningsdag vandaag na al die mooie intensieve contacten?
Vandaag is hier de voetbalfinale ajax twente. Ja hier wordt ook gespeeld. Ik heb niks met voetbal, maar wel met de herinnering aan ons tv avontuur vorig jaar. Judith die voor antenne speelde en Elly met oranje flaporen en toeters er helemaal voor klaar zat. Henk en Trudy waren commentatoren en ik zat met schroevendraaier en kabels in de handen. Met veel sneeuw konden we enigszins zien dat er gevoetbald werd.
Henk een mooi verslag en ik lees dat je je knuffels dit jaar ook weer krijgt.
Door jullie verhalen, komen bij mij de herinneringen aan de mannen en jongens weer helemaal boven. Zou " die" er zijn en hebben ze "daar" al contact mee gehad. Ik kan zo nog wel ff doorvragen maar de verhalen hoor ik vast nog wel.
Veel liefs en positieve energie van maatje Katoe
-
15 Mei 2011 - 13:29
Thijs:
mooi om te lezen! respect
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
